ตะวันคล้อยยามพลบแดดอ่อนแสง วสันต์แจ้งฝนปรายหลังคิมหันต์ แสงตัดยอดแมกไม้ในไพรวัลย์ เมฆาผันแปรเปลี่ยนรูปตามสายลม สายชลเชี่ยวเลี้ยวลดคดเซาะหิน น้ำไหลรินปลาแหวกว่ายด้วยสุขสม แลยอดหญ้ามีน้ำค้างดูรื่นรมย์ ศิขรสมสูงตระหง่านดั่งธานิน เรไรร้องก้องป่าเปล่งอำนาจ ยามแสงจันทร์นั้นสาดทั่วผงผิน นกเค้าแมวแคล้วนกฮูกเที่ยวโบยบิน สู่เมฆินทร์นภากาศ อันกว้างไกล ธรรมชาติสร้างกำเนิดพืชไพรสณฑ์ ทั้งมวลชนทั่วแดนดินถิ่นอาศัย เราควรช่วยกันรักษาให้สืบไป รวมหัวใจปกป้องคุ้มครองกัน
จั่นเจา 15 ก.ค. 2545 15:19 น. - ID 18645 
1396
2
0
15 กรกฎาคม 2545 22:40 น. - comment id 61179
โห...เก่งจังค่ะ...กลอนแนวนี้แต่งยากนะคะ ในความคิดของ...โคลอน..
16 กรกฎาคม 2545 07:54 น. - comment id 61226
ในความคิดของมังกิด้วยอ่ะ สวยงามมากเลยนะคะ เห็นภาพๆ
16 กรกฎาคม 2545 21:24 น. - comment id 61304
กลอนอ่ะ แต่งยากทุกกลอนสำหรับนู๋อ่ะพี่ แง๊บๆๆ
18 กรกฎาคม 2545 06:38 น. - comment id 61453
ไพเราะมากเลยค่ะ.. ชอบจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
