หน้าส่วนตัว
ลมพัดต้นไผ่พลิ้ว
ใบไผ่ปลิวร่วงหล่นหาย
ดอกไผ่แห่งความตาย
เยื้องย่างกลายเข้ามารอ
สายลมพานพัดผ่าน
ไผ่สะท้านน้ำตาครอ
เปียกชุ่มฝนพนอ
กระทบกอไผ่กระเซ็น
ดอกไผ่ดูงามช่อ
งามละออยามได้เห็น
แต่ความหมายไม่ได้เป็น
อย่างเช่นความงามตา
ความหมายคือดับสิ้น
ดับชีวินไผ่พนา
ไฝ่กอแห่งผืนป่า
ร่วงโรยราเมื่อถึงคราว
ไผ่เฒ่าหยัดยืนต้น
ผ่านสายฝนสายลมหนาว
แสงแดดระยิบพราว
เมื่อครั้งคราวสายฝนพรม
เขียวชะอุ่มพุ่มขจี
ยามดินมีอุดม
ออดแอดยามต้องลม
พราวพร่างพรมยามลมมา
แสงแดดในตอนเช้า
ไผ่สกาวดูเริงร่า
แดดส่องแสงลงมา
ดูงามตาทิวไผ่ไกว
ถึงเวลาแล้วสิหนา
กับการมาของดอกไผ่
หมดสิ้นความไสว
ที่เหลือไว้ไผ่รัญจวน
นกน้อยเกาะกิ่งไผ่
ด้วยหัวใจอาลัยหวล
ฟังเสียงไผ่เฒ่าครวญ
ฟังแล้วชวนระทมใจ
คิดถึงต้นไผ่เฒ่า
ยามแผ่เงาร่มไสว
ยามนี้จะจากไกล
จากป่าใหญ่ไม่กลับมา
ร่มเงาแห่งผองเรา
ต้นไผ่เฒ่าที่กลางป่า
ต้นใหญ่คลุมอาณา
ทิ้งผืนป่าแล้วจากไป
จากถิ่นดินแดนป่า
จากนกกาเคยอาศัย
จากมอดเคยซอนไช
จากป่าใหญ่แห่งพวกเรา
เสียกเพรียกจากผืนป่า
การจากลาของไผ่เฒ่า
จากถิ่นพนาเรา
ขอให้เจ้าจงกลับมา
สาแก้ว 5 ก.ค. 2545 16:11 น. - ID 17931 
4082
0
0
6 กรกฎาคม 2545 17:36 น. - comment id 59230
เก่งจัง
17 กรกฎาคม 2545 20:36 น. - comment id 61420
เราชอบบทกลอนนี้มาก
15 มิถุนายน 2554 22:56 น. - comment id 145445
เทพมากครับ เทพยอมรับว่าคําเดียวว่าเทพ
ยอมรับเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
