สายัณต์ตะวันคล้อยลอยต่ำ ฟ้าใกล้ค่ำพราวขาวด้วยหมู่เมฆ เป็นฝูงสัตว์น้อยใหญ่ใจสรรเสก ใจเป็นเอกอิงแอบกับภาพฝัน นกกระยางบินแถวเป็นแนวเฉียง อย่างพร้อมเพรียงพวกพ้องร้องเรียกกัน นกการ้องกากาพาสุขสันต์ นกเขาคู่มันเคล้าคลอไม่ขอเปลียน นกเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่าส่งเสียงใส นางแอ่นบินไวไวไล่วนเวียน กระจิบตัวจ้อยจับต้นเทียน แล้วหันเหียนหนีหายเข้ากอกก พระพายเชยยอดข้าวไหววูบ แล้วพรมจูบยอดไผ่หวั่นไหวอก ม่านสีดำคลี่คลุมสิ้นแสงตะวันตก ความเงียบเวียนวกเข้าครอบครอง พระพายอ่อนแรงโลมไล้ผิว ฉะเฉื้อยฉิวเย็นเยียบไม่หม่นหมอง ดาวดวงน้อยอวดโฉมเรื่องรอง ดุจตาน้องเว้าวอนก่อนจากกัน
3 กรกฎาคม 2545 07:43 น. - comment id 58595
เพราะจังเลยค่ะ เห็นภาพเลยอ่ะ
3 กรกฎาคม 2545 08:11 น. - comment id 58599
มีเวลาได้ชื่นชมกับบรรยากาศแบบนี้ ชื่นใจจริงๆ
3 กรกฎาคม 2545 10:07 น. - comment id 58611
มาโนช..พี่ทะเลซึ้งกลอนบทนี้มากเลยนะคะ รักที่สุดกลอนชมธรรมชาติ..เขียนได้สุดยอดค่ะ คิดถึงนะ
4 กรกฎาคม 2545 22:42 น. - comment id 58882
มาชื่นชมธรรมชาติด้วยคนค่ะ
7 กรกฎาคม 2545 18:18 น. - comment id 59396
แวะมาทักทานจ๊ะคุณมาโนช กระถินงัย
7 กรกฎาคม 2545 18:30 น. - comment id 59397
ทักทายๆๆๆๆๆรีบไปหน่อย..อิอิ