พลบค่ำ

มาโนช

สายัณต์ตะวันคล้อยลอยต่ำ
ฟ้าใกล้ค่ำพราวขาวด้วยหมู่เมฆ
เป็นฝูงสัตว์น้อยใหญ่ใจสรรเสก
ใจเป็นเอกอิงแอบกับภาพฝัน
     นกกระยางบินแถวเป็นแนวเฉียง
     อย่างพร้อมเพรียงพวกพ้องร้องเรียกกัน
     นกการ้องกากาพาสุขสันต์
     นกเขาคู่มันเคล้าคลอไม่ขอเปลียน
นกเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่าส่งเสียงใส
นางแอ่นบินไวไวไล่วนเวียน
กระจิบตัวจ้อยจับต้นเทียน
แล้วหันเหียนหนีหายเข้ากอกก
     พระพายเชยยอดข้าวไหววูบ
     แล้วพรมจูบยอดไผ่หวั่นไหวอก
     ม่านสีดำคลี่คลุมสิ้นแสงตะวันตก
     ความเงียบเวียนวกเข้าครอบครอง
พระพายอ่อนแรงโลมไล้ผิว
ฉะเฉื้อยฉิวเย็นเยียบไม่หม่นหมอง
ดาวดวงน้อยอวดโฉมเรื่องรอง
ดุจตาน้องเว้าวอนก่อนจากกัน				
comments powered by Disqus
  • monki

    3 กรกฎาคม 2545 07:43 น. - comment id 58595

    เพราะจังเลยค่ะ เห็นภาพเลยอ่ะ
  • หลิน

    3 กรกฎาคม 2545 08:11 น. - comment id 58599

    มีเวลาได้ชื่นชมกับบรรยากาศแบบนี้  ชื่นใจจริงๆ
  • ทะเลขวัญ

    3 กรกฎาคม 2545 10:07 น. - comment id 58611

    มาโนช..พี่ทะเลซึ้งกลอนบทนี้มากเลยนะคะ
    รักที่สุดกลอนชมธรรมชาติ..เขียนได้สุดยอดค่ะ
    คิดถึงนะ
  • โคลอน

    4 กรกฎาคม 2545 22:42 น. - comment id 58882

    มาชื่นชมธรรมชาติด้วยคนค่ะ
  • กระถินริมรั้ว

    7 กรกฎาคม 2545 18:18 น. - comment id 59396

    แวะมาทักทานจ๊ะคุณมาโนช
    กระถินงัย
  • กระถิน

    7 กรกฎาคม 2545 18:30 น. - comment id 59397

    ทักทายๆๆๆๆๆรีบไปหน่อย..อิอิ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน