ศรีตรังยังฝังใจ......ชูช่อไสวกลางใจฉัน ดอกเด่นเห็นสำคัญ....สีม่วงนั้นชวนฝันหา ยามแดดส่องแผดเผา...ใบของเจ้าเร้าใจข้า เขียวขลับจับนัยน์ตา...งามจริงหนาช่างน่ามอง อยู่ไกลถึงหาดใหญ่.....เกือบสุดใต้ไม่เคยหมอง ใครเห็นเป็นต้องมอง.คอยจดจ้องมองแม้เงา สักวันพลันไปเยือน...อยู่เป็นเพื่อนเตือนคลายเหงา อยากอยู่เคียงคู่เจ้า....ได้คอยเฝ้าเช้าจรดค่ำ