โอหนอแมลงเม่าเจ้าเอย เจ้าเคยบินคลอล้อลมทุ่ง เคล้าเกสรดอกพยอมเสียหอมฟุ้ง กลิ่นจรุงลอยไปไกลในเมืองเริง เขาจึงตามแสงไฟให้สว่าง เป็นหลุมพรางล่อใจให้หลงเหลิง เพื่อดักเจ้าใจเตลิดกระเจิดกระเจิง ด้วยเปลวเพลิงด้วยแสงสีที่ร้อนรน เจ้าเคยอยู่นาไร่ไม่เชี่ยวชาญ ไม่รู้เล่ห์สามาลย์นั้นแต่ต้น ก็ติดสุขหวานลิ้มอิ่มเอมปรน เขารอจนเจ้าตายใจจึงได้รอน รุ่นแล้วรุ่นเล่าที่เข้าไป ติดโสมมตมอบายเกินถ่ายถอน นั่งบัลลังค์พนมเพลิงเชิงตะกอน จะวิงวอนอย่างไรก็ไม่ฟัง จึงไม่อยากให้ฝนตกลงมา เพราะแมลงเม่าจะพากันลารั้ง จะบินจากนาไปไม่กลับหลัง ลืมรวงรังแดนดินเคยกินนอน ไปอออึงตอมต้องหน้ากองไฟ ไปหลากไหลกับคำคมประโลมอ่อน ไปเสี่ยงโชคกับเพลิงแสดที่แผดร้อน กลางซากซ้อนแมลงเม่าเขาทิ้งไว้ (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 18 พ.ค. 2545 09:57 น. - ID 15271 
1000
2
0
18 พฤษภาคม 2545 11:18 น. - comment id 50338
เตือนตัวเองเหรอคะ
18 พฤษภาคม 2545 12:51 น. - comment id 50346
Oh ..ทะเลขวัญ .. Good comment.
18 พฤษภาคม 2545 21:25 น. - comment id 50423
เหมือนคนหลงแสงสีที่บางกอก ถูกเขาหลอกว่าเป็นแดนแสนสวรรค์ กว่าจะรู้ก็เกินสายกลับกายทัน จมในถิ่นหมอกควันอันมืดมน ฯลฯ เจทท์เขียนอาไรลงไปเนี่ย o_O~
19 พฤษภาคม 2545 01:52 น. - comment id 50472
แมงเมา บินวน สับสน วนเวียน ความรัก แปรเปลี่ยน บินเข้า กองไฟ .............
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
