ตะวันลอย คล้อยบัง เขาฝั่งโน้น
นั่งอยู่โคน สะเดา ต้นเก่าแก่
จะรับลม ชมฟ้า ตั้งตาแล
อยู่บนแคร่ ไม้ไผ่ ใต้เงาบัง
มองดูเงา เขาทอด ตลอดทุ่ง
แดดแรงพุ่ง ข้ามฟ้า มาอีกฝั่ง
ลมทุ่งพัด ยอดสน จนเสียงดัง
เสียงด้านหลัง รู้ว่า กากลับคอน
ท้องฟ้ามัว ท่ั่วไป แต่ปลายฟ้า
แสงด้านหน้า ยังมี แต่สีอ่อน
เรไรร้อง รับกัน เป็นขั้นตอน
ตะวันจร ดวงดาว ก็พราวพราย
คืนขึ้นค่ำ เดือนเรียว เกี่ยวกิ่งฟ้า
มินานลา ลับไป แล้วใจหาย
มองออกไป ไต้แดง แสงประกาย
ดูเหมือนคล้าย ดารา ลงมาดิน
เสียงขลุ่ยผิว ลิ่วมา ใครหนาเป่า
บทเพลงเศร้า เหงาใจ ให้ถวิล
ดั่งรื้อฟื้น ความหลัง ที่ฝังจินต์
เมื่อได้ยิน ทุกครา พารัญจวน
ขลุ่ยสะดุด หยุดไป กลับไหวหวั่น
ถาพครั้งนั้น ผุดมา พาไห้หวน
เสียงแสกร้อง ก้องดัง ดั่งใจครวญ
ทุกอย่างล้วน เย้ยให้ ...ใจระทม
คนกรุงศรี 16 ต.ค. 2557 22:21 น. - ID 149164 
2554
4
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
