รุ่งเช้า เมื่อหนาวเยือน

คนกรุงศรี

เสียงไก่กู่ ก้องมา ก่อนฟ้าสาง

เห็นลางลาง ลิบลิ่ว แนวทิวเขา

สายลมผ่าน ลอยล่อง ต้องกายเรา

อากาศเช้า หนาวหนอ พาท้อใจ

 

เหลืองแดงราด ระบาย ที่ปลายฟ้า

ดวงดารา ระยิบ กระพริบไหว

เมื่อแสงทอง ส่องฟ้า จึงลาไกล

แล้วอุทัย สาดจ้า เยือนฟ้าคราม

 

วสันต์ลา ฟ้าใส ไร้เมฆฝน

เสียงยอดสน หวีดไหว ใจวาบหวาม

ข้าวใบเรียว เขียวดู ลู่ลมตาม

นี่ก้าวข้าม เข้าวัน  เหมันต์ยือน

 

ใบไผ่ปลิว ลิ่วล่อง ลงคลองขอด

กาเหว่าทอด เสียงปู๋ กู่หาเพื่อน

เหมือนบอกว่า ความหวัง นั้นลางเลือน

สุดสะเทือน หัวใจ เมื่อใดฟัง

 

แลลิบลิ่ว ริ้วทอง ของหมู่สงฆ์

ลัดเลาะตรง ข้ามนา มาอีกฝั่ง

ตะวันจ้า ฟ้าใส ไร้เงาบัง

ยินเสียงดัง นกเขา เจ้าขันคู

 

สงบเงียบ เรียบง่าย บ้านชายทุ่ง

มิเฟื้อฟุ้ง ฝันใฝ่ ไปเมืองหรู

ใช้ชีวิต พอเพียง เลี้ยงกายดู

แต่ขาดผู้ รู้ใจ ...หวั่่นไหวจริง

 

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน