เที่ยวท่องในทุ่งหญ้า ช่างชื่นตาสบายที่ เดินพลางพลันเย้าซี้ ดอกหญ้ารี่ม้วนเอียงอาย ดวงอาทิตย์ยั่วสาดส่อง ใช้แสงทองส่องให้คลาย จากเช้าที่มัวมาย ให้กลับกลายสว่างพลัน แมกไม้ฟื้นชูช่อ ดอกไม้จ้อรอตะวัน หมู่นกบินโผผัน จักจั่นเริ่มบรรเลง เดินเรื่อยชักเหนื่อยนัก จึงแวะพักพลางครวญเพลง เบื้องหน้าคือธารเอง ร่วมบรรเลงเสนาะไพร สายน้ำรินไหลหลั่ง หล่อเลี้ยงทั้งพนาสวรรค์ หมู่สัตว์นับร้อยพัน ต่างดื่มด่ำในทำนอง เบื้องหลังคือดงดอย สมสวนลอยแห่งบ้านป่า ทิวทัศน์งดงามตา งามล้ำค่าดั่งวาดวี สายลมโชยเบาเบา โอบเอากลิ่นสุมาลี มากำนัลเป็นขวัญที่ รอรับมีผู้มาเยือน ว๊าก...มัวเพลินกับแมกไม้ เผลอจนได้งีบหลับไหล เวลาไฉนไว ไม่คอยใครจริงจริงนา คงได้เวลากลับ พลันยิ้มรับกับใบหญ้า ยั่วหยอกกับดอกฟ้า โบกมือลานภางาม แมกไม้แย้มแย้มยิ้ม ตะวันยิ่งส่องฟ้าคราม เหมือนชวนให้แขกคาม หวนคืนตามมาแวะเวียน แน่นอนฉันห่อนรับ จะจับความนำไปเขียน เรียงร้อยระเรียบเรียง เป็นทะเบียน.......แห่งหัวใจ
ปลายพู่กัน_p 11 พ.ค. 2545 10:03 น. - ID 14914 
691
2
0
11 พฤษภาคม 2545 10:39 น. - comment id 48844
บทนี้ยาวสมใจเลยค่ะ เขียนแบบสบายๆ แต่ไพเราะดี ชอบตรง..ว๊ากก นี่อ่ะ ให้อารมณ์ดี ^-^ แห่ะ..
12 พฤษภาคม 2545 15:11 น. - comment id 49015
ให้ติชมตามสบาย ก็ สบายจริง ๆ น่ะแหละ เปิกเพลงบรรเลงทิ้งไว้ตั้งครึ่งชั่วโมงแน่ะ กว่าจะมา บรรยาย ได้อรรถรสมาก ขอบอก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
