เมื่อวสันต์

คนกรุงศรี

   เมื่อร้อนคลาย กายผ่อน สิ้นอ่อนล้า    แลดูนา ลิบลิ่ว สุดทิวเขา    ซังข้าวกรอบ ยังอยู่ ดูซบเซา    เริ่มย่างเข้า วสันต์ อันชุ่มเย็น

    ท้องฟ้าปิด มิดมัว สลัวฝน     ที่เบื้องบน แสงแปลบ แลบให้เห็น     ลมแรงจัด พัดกอง ของกระเด็น     สาดกระเซ็น ฝนปราย เป็นสายมา

   ดินที่แยก แตกระแหง เมื่อแล้งก่อน    ค่อยชุ่มอ่อน ดูดี มีคุณค่า    น้ำนองไหล หลากตรง ลงธารา    แล้วยอดหญ้า เขียวแยง แทงจากดิน

    หาคันไถ ควายจอบ พร้อมงอบเสียม     เพื่อจะเตรียม พลิกนา หาทรัพย์สิน     นี่แหละแหล่ง ปฐพี ที่ทำกิน     เลี้ยงชีวิน เรามา ครั้งตายาย

   ถือหางไถ ไล่ทุย เดินลุยทุ่ง    ตะวันรุ่ง รีบจร ก่อนจะสาย    ดินยังเปียก อุ้มน้ำ ทำสบาย    ขอแรงควาย กายมัน ช่วยกันทำ     

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน