::: น้ำตาฟ้า :::

กาดาษ

วันนี้ท้องฟ้าดูมืดครึ้ม
บรรยากาศรอบกายก็ดูอึมครึมหงอยเหงา
สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างแผ่วเบา
เมฆหมอกสีเทาปกคลุมอยู่ทั่วไป
ภายในห้องเล็กๆ แคบๆ
ยังมีคนเหงานั่งอิงแอบหวั่นไหว
ในตรงที่ว่างเหมือนมีแค่ความเดียวดาย
คนที่เคยอยู่ข้างกายก็ห่างหายไปทีละคน
นั่งมองสายฝนที่กระหน่ำลงมา
เมฆหมอกเริ่มปกคลุมฟ้าทุกแห่งหน
หรือนี่คือน้ำตาจากฟ้าที่อยู่เบื้องบน
หลั่งไหลมาเป็นสายฝนให้กับคนอ่อนแอ
				
comments powered by Disqus
  • cool hearted

    10 พฤษภาคม 2545 13:37 น. - comment id 48715

    อะนะหนูนุช เป็นอะไรไปหรือป่าวจ๊ะ
    
    เป็นห่วงเสมอ
  • ลมเหงา

    10 พฤษภาคม 2545 19:40 น. - comment id 48788

    ที่ต้องอยู่คนเดียวเพราะไม่มีร่มกลับบ้านใช่ไหมล่ะ   ^_^
  • กาดาษ

    11 พฤษภาคม 2545 12:06 น. - comment id 48859

    แหะๆ....รู้ได้ไงอ่ะ...ยืมร่มหน่อยจิ
    
    ไม่ได้เปงไรค่าาาาา พี่ปอนด์ มะต้องห่วง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน