บนชายหาดยาวยืดยังมืดหม่น
เหมือนใจคนคอยท่าฟ้าสว่าง
เพิ่งจะมีแสงเอื้อเรื่อเรื่อราง
แต่เมฆหมอกบอกลางอย่าวางใจ
ความสว่าง-มืดดำยังกำกึ่ง
อาจไม่ถึงช่วงชีวันอันอยากได้
เมื่อม่านหมอกเมฆบังกั้นหวังไกล
แสงที่เห็นรำไร...อาจไกลเกิน
เรือหาปลาลำน้อยลอยกลับหลัง
แล่นเข้าฝั่งอาการปานลอยเหิน
มิเพียบแปร้แค่ตากล้าประเมิน
คงได้เงินขายปลา...ค่าน้ำมัน
ชาวประมงคงเฉา...เราไม่ต่าง
ที่เส้นทางบางทีมีสิ่งกั้น
ความสำเร็จใดใดในชีวัน
มือเราปั้นได้แน่แค่ครึ่งเดียว
อีกครึ่งหนึ่งโชคชะตาฟ้ากำหนด
จึงมีโลกโศกสลดในบางเสี้ยว
คนยืนคอยความหวังยังซีดเซียว
ฝันห่อเหี่ยวใจแป้ว...อีกแล้วเรา
สีเรื่อเรืองเหลืองแดงแต่งตะวันออก
เหนือเมฆหมอกที่คล้ายระบายเหงา
บนผืนน้ำยามนี้เป็นสีเทา
ทะเล-เรา เหงาหงอย...คอยตะวัน
24 เมษายน 2557