ชอบมะคังจังเลยที่เผยหนามกันกระบวนลวนลามตามลำต้นใครที่คิดลักลอบชอบมือซนต้องอดทนมากมากหากพึงใจธรรมชาติวาดสร้างอย่างฉลาดสิ่งซึ่งบุกรุกฆาตอาจคว้าไขว่มะคังต้องป้องตัวด้วยกลัวภัยอยากให้ใจมีหนามตามมะคังคงไม่ต้องสั่นรัวเพราะกลัวเจ็บคงจะเก็บมิพบกระทบกระทั่งคงไม่มีลายพร้อยรอยเกรอะกรังแต่หัวใจต่างมะคัง...ยังเปล่าเปลือย