ฤา ว่าของเก่าไม่มีคนสนใจ

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

ทิวากรร่อนพ้น     เมฆา
ปวงหมู่สกุณัส        ร่ำร้อง
เสียงศัพท์แห่งนภา  ขับกล่อม
ปางป่าขับร้องก้อง   ถิ่นเนา
น้ำตกไหลย่อมย้อย   หลั่งริน
ณ เถื่อนแดนถิ่นเรา   ที่นั้น
สราญทั่วธานิน           บ่สร่าง
ดุจดั่งอินทรสร้างดั้น    กึ่งจริง
ระยับระย่างเย้า            มณี
สรรพสิ่งเกือ้กอดอิง     ก่อไว้
ต่างตนต่างไมตรี        หยิบยื่น
เพื่อกอบเพื่อเกื้อให้    รุ่งเรือง
เย็นเยียบเมื่อตื่นต้อง    ธารา 
ยามจะย่างระคายเคือง    จึ่งสิ้น
สวยสดชื่นแช่มพา   ฉ่ำชุ่ม
เปรียบดั่งฝันร้อยรุ้ง    ที่ใด				
comments powered by Disqus
  • ทะเลขวัญ

    9 พฤษภาคม 2545 22:35 น. - comment id 48579

    พี่ทะเลชอบของแต่งบ้านโบราณค่ะ มันให้ความล้ำลึกทางใจดี แต่ชอบคนที่มีความคิดสมัยใหม่
    นะคะ
  • โคลอน

    9 พฤษภาคม 2545 22:45 น. - comment id 48581

    โอ๋ๆๆ...แต่ช้าแต่...อย่าเพิ่งน้อยใจสิจ๊ะ  คนที่เข้ามาอ่านแล้วไม่ได้โพสฝากอะไรไว้ใช่ว่าจะไม่สนใจน๊า  เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วจ๊ะ อย่าหวั่นไหว...เป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่าน โคลง และเชื่อว่ามีคนอีกเยอะเลยที่ชอบอ่านเหมือนกัน เพราะงั้นเขียนโคลงมาให้ได้อ่านเรื่อยๆนะจ๊ะ อย่าเพิ่งวางมือเสียล่ะ เพราะคนอ่านมีมากกว่าคนเขียน ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้ต่อไปจ้า สู้ๆ \(^___^)/
  • โอ๋

    10 พฤษภาคม 2545 19:49 น. - comment id 48789

    ขอบพระคุณครับ  โคลงนี้มิใช่โคลงสี่สุภาพ  หากอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ  นี่เรียกโคลงดั้นบาทกุญชรครับ
  • นันท์คนเขียนโคลงก

    12 พฤษภาคม 2545 18:05 น. - comment id 49029

    แหม๋ศิษย์รักไม่ได้เจอนานนะเหมือนกันแหละไม่ได้แต่งลง ...โอ๋ลืมไปอย่างหนึ่ง โคลงเวลาแต่งหลายๆบทต้องร้อยโคลงด้วยน๊า...อย่าลืมล่ะกิ้วๆๆ
  • โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

    21 พฤษภาคม 2545 13:11 น. - comment id 50865

    เมื่อไหร่ได้เจอกันบ้างน้า จารย์

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน