ขึ้นเขาใหญ่ ไปส่องนก ตอนที่ 5
นกตะวัน
ออกจากย่านละแวกบ้านท่านนายก
เราโผผกเร็วกว่านกวิหคไหน
ถึงทางแยกเลี้ยวขวาไปในทันใด
ไม่เท่าไรถึงหนองน้ำฉ่ำกระสินธุ
เขาเรียกชื่อระบือก้องหนองน้ำนี้
หนองขิงที่สัตว์ใดใดใคร่ถวิล
ด้วยเป็นแหล่งน้ำในป่ามีอาจิณ
ให้สัตว์กินได้ทุกวันอย่างมั่นคง
ถ้าหากน้องมาด้วยพี่ช่วยชี้
ให้น้องนี้เห็นเก้งกวางอย่างประสงค์
ทั้งหมูป่าพาลูกมาให้มึนงง
พ้นจากดงโผล่ออกมาทาตัวลาย
เพราะลูกหมูดูดีมากยากแลเห็น
ลวดลายเป็นเหมือนแตงไทยใครจะหมาย
แต่แม่นั้นกับตัวดำคล้ำทั้งกาย
น้องคงส่ายหน้างงสงสัยจริง
แล้วรถเราแล่นวกวนถนนคดเคี้ยว
ก่อนลดเลี้ยวไปตามทางห่างหนองขิง
สองข้างทางเป็นทุ่งหญ้าน่าดูจริง
โอบแอบอิงนิ่งบนเนินเพลินยามมอง
ในไม่ช้าเรามาถึงซึ่งบึงใหญ่
ฝายกั้นไว้เก็บน้ำใช้ไว้สนอง
ชื่อเพราะจริงมอสิงโตโถน่ามอง
เบิร์ดวุธสองจึงเที่ยวมองทั่วบึงกว้าง
เมื่อก่อนนี้เคยมีนกอ้ายงั่ว
เกาะเงียงัวบนหลักพักริมอ่าง
อยู่ตัวเดียวเที่ยวไปให้อ้างว้าง
เหมือนพี่ร้างห่างเจ้าเศร้าใจจริง
พอมาถึงทางเก่าเข้าบ้านพัก
รีบร้องทักบอกวุธรุดไวยิ่ง
เลี้ยวขวาไปทันใดทันใจจริง
แล้วหยุดนิ่งจอดรถไว้ใต้ต้นไม้
ต้นไม้นี้แปลกดีมีชื่อคูน
ดอกบริบูรณ์เหลืองลออช่อยาวใหญ่
ทิ้งกลีบร่วงหล่นลงมาดาษดาไป
เหลืองสดใสปูถนนจนเป็นแนว
แล้วเราสามเดินไปตามทางลาดลง
ด้วยประสงค์จะเดินลงสู่เรือนแถว
เรียกค่ายพักกองแก้วจำได้แล้ว
ปลูกเป็นแนวสองทางข้างลำธาร
พอเดินลงตรงมาหาบ้านพัก
โชคดีนักเห็นวิหคนกอร่าม
นกหัวขวานเขียวป่าไผ่สดใสงาม
เกาะตรงข้ามต้นไม้ใหญ่ให้ดูเพลิน
อกเขียวใสปักลูกไม้ระบายสี
คอสวยดีสีเหลืองใส่ไม่เคอะเขิน
บนหัวนั้นสีแดงเด่นเน้นเหลือเกิน
ดูเผินเผินคล้ายหมวกน้องพี่จ้องชม
เกาะใกล้ใกล้กินลูกไม้ในเรือนยอด
นกปรอดเหลืองหัวจุกสุกใสสม
หงอนเด่นดำดั่งชฎาช่างน่าชม
นึกนิยมให้เจ้าใส่ไว้ร่ายรำ
โพระดกหูเขียวเที่ยวส่งเสียง
แต่สำเนียงไม่น่าฟังดังน่าขำ
หากน้องนี้มาด้วยช่วยพี่ย้ำ
เสียงร้องซ้ำซากเช่นนี้ไม่ดีจริง
พอเดินไปให้ชิดใกล้ลำตะคอง
เราจึงมองเห็นขุนแผนแสนจะนิ่ง
เกาะห้อยหางหว่างต้นไม้ใต้ก้านกิ่ง
ถูกใจจริงเห็นหัวแดงแข่งสีตัว
มันเกาะอยู่มองดูสวยหรูนัก
จนนึกรักชักมองเห็นเป็นเจ้าสัว
ตาคงจ้องมองไปมาจนพร่ามัว
เห็นเจ้าสัวหัวแดงเด่นนั่งเย็นใจ