พงเพลินพาผ่านหมอกม่านหม่น

โน้มเสียงศัพท์ขับสร้อยคำร้อยถัก
ทอสานลักษณ์สู่สมคำห่มเขา
เข้ามหาป่าสัณฑ์สวรรค์เรา
หลบหลีกเงางานหนักพิงพักกาย
หมายเลือนลดปลดแอกออกแหวกม่าน
ล่องลอยกานท์ผ่านวันก่อนผันผาย
แดดสายสาดสาดเลียโอ้เสียดาย
ยามแสงหายห่างเขามอบเงาดำ
คำขนาบทาบทอให้พอหลง
หนอไพรพงพฤกษาพาถลำ
ร่ำระดมคมถ้อยร้อยลำนำ
ชมพอฉ่ำชูจิตประดิษฐ์กลอน
พรเพลงไพรเพลินพาอุราอิ่ม
ได้เลาะริมล่องลัดทัดสิงขร
ก้อนความเหนื่อยเมื่อยล้าเวิ้งอาวรณ์
ถูกตัดตอนเข่นฆ่าด้วยป่าพง
ทดลองเขียนกลอนที่ครูแก้ว ให้ลองครับ
ขออภัยเพราะยังไม่ค่อยคุ้นเคยนัก

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ดาวระดา 28 ส.ค. 2555 16:16 น. - ID 145491

1747

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/145491 ที่มา: ดาวระดา

comments powered by Disqus

cicada

29 สิงหาคม 2555 03:38 น. - comment id 1243719



ไพเราะมากค่ะพี่นก...
แซมพยายามจะต่อ..
ได้แค่ 1 บท..
ยังจับจุดไม่ได้เลยค่ะ..
ที่คุณครูแก้วท่านสอนไว้.. แซมก็ยังงงๆ..

เดี๋ยวว่างๆ แซมเอา 1 บทมาให้ดูนะคะ..
ไปทำงานก่อนค่ะ..


แซม

เพียงพลิ้ว

29 สิงหาคม 2555 08:14 น. - comment id 1243724

จินตนาการถูกฆ่าตัดตอนแล้วค่ะตอนนี้

din

29 สิงหาคม 2555 11:14 น. - comment id 1243757



ไพเราะจ้ะ
แต่ก็เหมือนแซม คือยังงงๆอยู่เหมือนกัน

แก้วประเสริฐ

29 สิงหาคม 2555 12:40 น. - comment id 1243767



      เป็นอย่างไรสนุกมากไหม  ของแปลกๆ
ระวังคำรับต้องสัมผัสและมีความหมายใน
วรรคนั้นด้วยนะ ใช่ว่าจะรับอย่างเดียว 
มิใช่ว่าจะรับจะทำให้เสียไปทั้งกระบวนวรรค
เดี๋ยวก็จะชำนาญ เก่งอยู่แล้วไม่ต้องห่วง
หรอกจ้า  รักศิษย์เราเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น