นกน้อย......บินถลา.......ลากลับ ตะวันลับ.........ทิวไม้.........เมื่อใกล้ค่ำ ท้องฟ้า...........สะท้อนแสง.......แดงก่ำ ฝาพรำ...........พร่างพราว.......เหมือนร้าวราน หรีดหริ่ง........เรไร......ร้องลั่น แข่งขัน........บรรเลง.......ขับขาน ส่วนเรา.........นั่งเศร้า.........ตลอดกาล เนิ่นนาน.......แน่แท้..........แค่เหงา
25 เมษายน 2545 19:25 น. - comment id 47536
ขอแก้ไขจ้า ฝนพรำ......จ๊ะ........ไม่ใช่......ฝา...ขอปราทานโทษด้วยจ้า
25 เมษายน 2545 19:39 น. - comment id 47546
เหงาจริงจริง
25 เมษายน 2545 21:36 น. - comment id 47555
เยี่ยมเลยครับ บรรยายความเหงาจนรู้สึกเหงาเลยครับ^^ ช่วงเย็นเป็นเวลาที่ผมไม่ชอบที่สุดเลย มันทำให้รู้สึกว้าเหว่