ณ โตรกผาฟากฝั่งที่ฝังโศก มีดาวโลกครึ่งเสี้ยวอันเบี้ยวบิ่น เจ็บแล้วชาชาแล้วช้ำ น้ำตาริน มาเซาะหินจนกร่อนชะง่อนเล เป็นความทุกข์ธรรมดามาจำนรรจ์ เป็นสุขสันต์รายล้อมเข้ากล่อมเห่ ฝูงปลาดาววนวิ่งทิ้งตังเก ให้ถดรอยถอยเร่ชเลวาม ชเลวาวพราวพรักจะวักน้ำ ประโลมคำเลือนใจอันไหวหวาม แต่ละเกร็ดเม็ดทรายทะลายลาม ยลแต่คความรวดร้าวจนหนาวคลาย หนาวจะเลือนเสมือนใจเจ็บไข้หนาว จะร้อนผ่าวเสมือนจิตติดแสงสาย จะยอกย้อนคมคำพร่ำรำบาย จะเหมือนตายทั้งเป็นอยู่เช่นเดิม ให้คนธรรพ์หนีตายกับสายลม ทิ้งขื่นขมข่มนามอิงความเสริม ให้พ่ายแพ้เพียงพอ มาต่อเติม และเหิมเกริมเท่าฝันวันแสนดี ณ โตรกผา ฟากฝั่งที่ฝังโศก มีลมโบกใต้ปีกการหลีกหนี ละความชั่วต่ำทรามหยามไมตรี อยู่กับความยินดีชั่วชีวิต ละความช้ำซ้ำซากฝากไมตรี อยู่กับความไม่มีชั่วชีวิต
เพชรปาล 24 เม.ย. 2555 03:00 น. - ID 144342 
1732
0
0
25 เมษายน 2555 18:48 น. - comment id 1231346
นึกถึงคำว่า "ลมใต้ปีก"เลยค่ะ บางครั้งเราก็ต้องการสายลมเพื่อช่วยในการพยุงตัว... สายลมที่หวังดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
