พระพิรุณ

สุนทรวิทย์

อสนีบาต  ฟาดเปรี้ยงเปรี้ยง		
   สุรเสียง  เยี่ยงโกรธกริ้ว
			ยอดสน  โอนทั่วทิว			
  	ใบหลุดลิ่ว  ปลิวตามลม
		
         		เม็ดฝน  หล่นจากฟ้า
			ชโลมป่า  วนาศรม
			ห้วย,หนอง  คลองอุดม		
  	กบ,อึ่งขรม  ระงมพลัน
				
           พรรษา  เวียนมาใหม่	
 		เข้าผลักไส  ไล่คิมหันต์
			ขับร้อน  ผ่อนตะวัน		
 		เหล่าพืชพันธุ์  ธัญงอกเงย
	
       			ฝนแรก  ซึมแทรกดิน	
 		ชะมลทิน  กลิ่นระเหย
			ไอกรุ่น  ที่คุ้นเคย	
			พัดรำเพย  เชยแผ่วมา
      				ชาวนา  สาละวน
			ตากลมฝน  ปักต้นกล้า
			ขันแข็ง  แข่งเวลา	
			ตามประสา  คนหากิน
     				ทุ่งเลิ้ง  ธารเจิ่งนอง	
 		เปรียบทุ่งทอง  กองทรัพย์สิน
			สายน้ำ  ฉ่ำรวยริน				
   ปลุกชีวิน  ขึ้นดิ้นรน
			
        	อิทธิ  พระพิรุณ
			แผ่ค้ำจุน  หนุนพืชผล
			บำรู  เลี้ยงผู้คน	
			จากเริ่มต้น  จนวันวาย
	
      			พระคุณ  อดุลย์เหลือ
			ก่อเลือดเนื้อ  ปวงเชื้อสาย
			สรรพสิ่ง  อันพริ้งพราย
			ความหลากหลาย  ในโลกา
  
     				หยาดฝน  ชลธี
			ผองวารี  ล้วนมีค่า
			ทำนุ  กรุณา	
			ต่อชีวา  ทั่วสากล