คนบ้านนอก

ที่ท้องทุ่ง เรืองรอง ส่องด้วยแสง
อาทิตย์แดง แสดสอด จากยอดเขา
สายลมเย็น ล่องลิ่ว ผิวแผ่วเบา
ริมลำเนา ป่าดง พงพีไพร
ข้าวขึ้นเขียว ขจี แซมสีเหลือง
แลรองเรือง ตั้งกอ ช่อไสว
ตกรวงล้อ ลมพลิ้ว ปลิวแกว่งไกล
เสียงกู่ไก่ ขันก้อง ริมท้องนา

ห้วยละหาน ธารใกล้ ไหลเอื่อยเฉื่อย
ระรินเรื่อย ลิ่วหลาก จากภูผา
น้ำเย็นใส กระเซ็น เห็นฝูงปลา
แหวกธารา เวียนว่าย แทรกสายชล

จากบางกอก กลับมา อยู่ป่าเขา
เพื่อคลายเศร้า โศกใจ พอได้ผล
ธรรมชาติ บ้านนา ช่างน่ายล
หนีจากคน ที่ทำ ให้ช้ำทรวง
ตอนเข้ากรุง มุ่งหา อนาคต
อยากใสสด รุ่งเรือง ในเมืองหลวง
แต่หม่นหมอง ต้องผจญ คนหลอกลวง
น้ำตาร่วง ระกำ จึงจำจร

สาวบ้านนอก มิหลอกใคร ให้เจ็บช้ำ
กล่าวถ้อยคำ จริงใจ ไร้เล่ห์หลอน
ทั้งเกื้อหนุน จุนเจือ เอื้ออาทร
อยู่บ้านดอน สุขล้น กว่าคนกรุง/font>