อาจเพราะเสียงดนตรีขับกล่อมให้อ่อนไหว หรือสายลมพัดแกว่งไกวให้ใจสั่น อาจเป็นเสียงนกร้องทักทายกันและกัน หรือทะเลยังผูกพันกับฟ้ากว้างที่ยาวไกล นอกหน้าต่างในยามเช้าจึงดูงามแม้ยามค่ำ แว่วเสียงพร่ำรำพันธรรมชาตินั้นช่วยเสกสร้าง ภายนอกที่อ้างว้าง ท่ามกลางความเงียบงัน ยังหลงเหลือบางสิ่งให้แอบฝันอย่างชื่นใจ หากแต่นอกหน้าต่างของความรัก เดียวดายยิ่งนักเมื่อได้มาอยู่ตรงนี้ นอกสายตา นอกหัวใจ นอกความรู้สึกดีดี หน้าต่างถูกปิดทุกที เมื่อหยิบยื่นไมตรีให้เธอ หากเพียงสักนาทีที่เปิดใจ เธอจะเห็นว่ามีใครรออยู่ตรงนี้ เก็บเกี่ยวความห่วงใย คิดถึง และหวังดี ทุกวินาทีความรู้สึกนี้เป็นของเธอ สักกี่ครั้งที่เธอเปิดรับใครเข้ามา สักกี่ครั้งที่เธอเสียน้ำตากับความรักนั้น สักกี่ครั้งที่เธอไม่เคยเห็นความสำคัญ แต่นอกหน้าต่างของความรักนั้น ....จะยังมีฉันรอเธออยู่ที่เดิม...
18 เมษายน 2545 20:13 น. - comment id 46096
วันที่มันเหงา แม้แต่ฟ้าก็ยังเหงา ไม่ต่างจากตัวเรา ไม่มีเธอมันเหงาเหลือเกิน ................................................................. ยอมยืนเหน็บหนาวข้างใจเธอ ไม่ไปไหนให้ไกลเธอ รอวันที่ใจเธอไม่มีใคร
18 เมษายน 2545 20:36 น. - comment id 46100
เหงาหรอ พี่ก็เหงา มาเหงาเป็นเพื่อนกันนะ
19 เมษายน 2545 00:54 น. - comment id 46136
เพราะจังเลยจ้ะ
19 เมษายน 2545 16:18 น. - comment id 46196
เข้ามาอ่านแล้วนะ
29 ธันวาคม 2547 12:32 น. - comment id 145844
พันดาว เดินทางมาอ่านบทกลอนที่ไพเราะ... สร้างจินตนาการได้ดีจังเลย ขณะอ่านนี้เป็นวันที่ 29/12/47 น่ะ บรรยากาศเงียบๆ คงไม่มีงานเลี้ยงฉลองเพราะมี ซึนามิที่ภาคใต้ แต่ปีใหม่ก็ยังคงเป็นปีใหม่... คงมีสิ่งใหม่ๆที่ดีเข้ามาแน่นอน... :-)