รักฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นธุลี ดุจละอองผงคลีที่คละคลุ้ง เหมือนหมอกมัวแลลับอับจรุง เฟือนฟ่องฟุ้งดังม่านมิดปิดกั้นใจ ไม่เคยรับรู้เลยว่ารุ้งราง จะไสวใสสว่างสักเพียงใหน ไม่เคยลิ้มทิพยรสหยดวิไล มิเคยอาบหยาดใสของไอฝน เป็นหมอกหมองละอองหม่นมืดมนนัก เหมือนเริ่มรักก็แรมร้างตั้งแต่ต้น เป็นใบไม้แรกผลิที่ร่วงหล่น เหมือนป่าฝนแต่ไร้ฝนหล่นชโลม อยากมีรักเหมือนใครใครได้มีรัก อยากรู้จักรักรอนใจอ่อนโน้ม อยากงอนเง้าให้เขาเล้าประโลม อยากชมโสมเพ็ญสวยด้วยสักคน อยากรู้ใจใครหนอจะปัดเป่า ไล่ฝุ่นเงาที่ครอบคลุมรุมใจหม่น เป็นฝนทิพย์หยาดเย็นใสใส่กมล ที่ระคนเปลี่ยวเหงาและเศร้าหมอง ใครหนอจะอาสาเป็นสายรุ้ง ใครจะมุ่งมาเหลียวมาเกี่ยวข้อง ฉันค่าด้อยเกินไปไม่ชวนมอง ก็แค่เพียงละอองธุลีดิน (ม้าก้านกล้วย)
18 เมษายน 2545 21:40 น. - comment id 46104
รักดั่งเม็ดทุเรียน ให้แมลงวันเฝ้าเวียนว่อน ชอบหรือไรน่ารำคาญการไต่ตอม ไหนเคยบอกชอบเงียบเงียบไง! ช่างสรรหาคำมาทำให้บรรเจิดใจได้ดีแท้เลยค่ะ ด้วยรักที่สุด..
21 เมษายน 2545 00:59 น. - comment id 46574
เพราะจังเลย พี่ม้าก้านกล้วย..@^_^@
21 เมษายน 2545 15:15 น. - comment id 46670
อยากอ่าน รักฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นทุเรียนจังเลยค่ะ