ท่านเศรษฐีให้อาจารย์เขียนคาถา ช่วยอวยพรให้ชีวานั้นเรืองรุ่ง พระอาจารย์หยุดนิ่งคิดก่อนปรับปรุง เขียนอักษรตัวยุ่งยุ่งส่งให้ไป ...ให้ท่านตาย...ลูกหลานตาย...ตามลำดับ... ท่านเศรษฐีแทบล้มพับยืนจับไข้ ท่านอาจารย์เขียนอย่างนี้ได้อย่างไร ถ้อยอาจารย์เขียนมาให้...ไร้มงคล พระอาจารย์จึงชี้แจงแถลงไข ที่ฉันเขียนให้ท่านไปเพราะหวังผล ลองคิดดูถ้าลูกตาย - ไปก่อนตน ท่านคงเสียใจมากล้นเหลือประมาณ และถ้าหากว่าหลานท่านนั้นตายก่อน ท่านและลูกคงทุกข์ร้อนกันทั้งบ้าน แต่ถ้าตายตามลำดับของอาจารย์ ทุ่งสิ่งย่อมเป็นตามกาลและเวลา ทุกชีวิต...มีสิ่งใดไม่เคยตาย อยู่ที่มีความหมายหรือไร้ค่า รู้เท่าทันข้อเท็จจริงในมายา นี่แหละคือความหมายว่า...ความเจริญ น่าเสียดายที่นิทานเรื่องนี้ตอนจบไม่ได้บอกว่าท่านเศรษฐีเก็บข้อความอวยพรของท่านอาจารย์ บันเคไว้ที่ไหน แต่ถ้าเป็นผู้เขียนนะ จะเก็บไว้บูชาที่หัวนอนเลย เพราะจะไปหาถ้อยคำอวยพรอย่างนี้ที่ไหนได้อีก หาได้ยากจริงๆ.....
9 กันยายน 2553 13:09 น. - comment id 1155167
แซมที่หนึ่ง ใช่ไม๊เนี่ยะ.. เอ่อ...ถ้างั้นใครรักแซมมากๆ ก็อวยพรให้เค้าตายไปก่อนแซมแล้วกันนะคะ... ใจดีนะคะเนี่ยะ แต่จะเขียนคำอวยพรว่าไงดีล่ะ..... ขอบคุณค่ะพี่ใบไม้ สำหรับนิทานก่อนนอน... ขอให้พี่ใบไม้สนุกสนานในบ่ายนี้นะคะ... มะขิ่น
9 กันยายน 2553 13:24 น. - comment id 1155168
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวคืนนี้ จะเขียนอวยพรให้พี่ของลูก ซะเลยค่ะ
11 กันยายน 2553 13:35 น. - comment id 1155546
สวัสดีคะ คุณกระบี่ใบไม้ "จริงแท้-แน่นอน" จริงๆเลยคะ