กาพย์ / กลอน /โคลง วัดบุคคโล

แก้วประภัสสร

 มีน้ำใจเป็นทานเถิด จะรักษาศีลได้อย่างไม่ต้องตั้งใจเลย ความเดือดร้อนก็จะผ่อนคลาย ถึงหมดสิ้นได้โดยไม่ต้องเหนื่อยยากแก้ไขอีกต่อไป เป็นการน้อมรับพระพุทธพรในปีใหม่นี้ ซึ่งจะยั่งยืนตลอดไปในทุกๆ ปี ไม่มีเสื่อมคลาย 
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก 
ธรรมะประทานพระพรปีใหม่ มีน้ำใจให้เป็นทาน เพื่อชีวิตที่งดงาม 
ที่มาจาก www.bukkhalo.com
เมื่อเดินทางข้ามฝั่งจากบางคอแหลม
ขึ้นสะพานกรุงเทพฯ จะเห็นยอดศาลาจตุรมุขลอยฟ้าของวัดแห่งหนึ่ง
ทำให้แก้วฯสนใจ ..อยากจะไปสัมผัส แต่ไม่ทราบว่า เป็นวัดไหน
              เมื่อคุยกับพี่  จึงได้ทราบว่า ชื่อวัดบุคคโล.. 
ซึ่งไม่ได้อยู่ไกลบ้านนักค่ะ..
              วัดบุคคโล  อยู่ในเจริญนคร ซอย 63 แขวงบุคคโล เขตธนบุรี
จากสี่แยก ก็สามารถเดินไปได้ค่ะ ไม่ไกลมากนัก
           เราไปถึงกันตอนเช้า ผู้คนเริ่มทะยอย เข้าไปทำบุญ และให้อาหารปลา
ที่นั่นมีวังมัจฉา มีนกพิราบเยอะมากๆค่ะ เราตื่นตา ตื่นใจ 
ทำไมอยู่กรุงเทพฯตั้งนาน แต่มักจะเดินทางไปทำบุญวัดต่างจังหวัดกันเสียส่วนใหญ่ ...
          วัดที่อยู่ในเมือง กลับดูเหมือนว่า ผู้คนไปค่อนข้างบางตา...
             วัดบุคคโล เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างขึ้นสัมยกรุงศรีอยุธยา 
เท่าที่อ่านประวัติ น่าจะราวปี พ.ศ. 2300 ..
บริเวณที่ตั้งอยู่ติดกับริมแม่น้ำเจ้าพระยาค่ะ
เมื่อแก้วเดินขึ้นไปด้านบนศาลาจตุรมุขลอยฟ้า อีกฟากฝั่งของแม่น้ำเจ้าพระยา  จะเห็นตึก โรงแรม สูง วิวของกรุงเทพฯ  ขณะนั้นสวยงามมากๆเลยค่ะ
               อีกมุมหนึ่ง มองเห็นคนกำลังให้อาหารปลา และนก
แก้วฯนำภาพบางส่วนที่ถ่ายมาให้ชมกัน...
และนำบุญมาฝากทุกท่านด้วยค่ะ ...

จากสี่แยกมไหสวรรย์กระชั้นชิด
ก้าวเท้าเดินต่อนิดตั้งจิตผล
ใกล้ถึงวัดจัดเตรียมคล้ายเจียมตน
น้องหน้ามลเรียบร้อยพลอยเป็นไป

ป้ายบอกทางชี้ชัดถึงวัดแล้ว
เห็นแม่แก้วแอบยิ้มหน้าอิ่มใส
เดินเลียบแถวแนวทางหว่างพฤกษ์ไพร
อีกร้อยเมตรนั้นไซร้ได้ถึงธรรม

แสนตื่นเต้นดีใจเมื่อได้พบ
ปลาหลากหลบเงาไม้ในน้ำฉ่ำ
ทั้งดีดหางกลางคลีบจับจีบรำ
ฮุบเหยื่อกินอิ่มหนำสำราญใจ

นกพิราบฉาบโฉบโอบบินว่อน
คู่เนื้ออ่อนมัจฉาท่าไหวไหว
ถลาลงตรงทางหว่างบันใด
ขนมปังวางไว้ได้อิ่มกัน
 
พี่คนดีน่ารักประจักษ์จิต
ป้อนอาหารประชิดติดปากฉัน
ขอบคุณครับบุญผมได้ชมจันทร์
ขอผิวพรรณเหมือนทองเป็นยองใย
ให้พี่สาวร่ำรวยถูกหวยเถิด
ให้บุญเกิดตามติดพิสมัย
ให้ปัญญาเลิศล้ำนำใครใคร
สวยสดใสแทนคุณหนุนทำทาน

แวะไปกราบทาบลงตรงองค์พระ
ตั้งสัจจะวาจาอธิษฐาน
ลูกหมั่นสร้างกรรมดีนี้มานาน
ขอเทวะประทานสะพานใจ

พระนาคปรกปกปักโปรดรักษา
ส่องดวงตาเติมธรรมนำสดใส
ให้หลุดพ้นหม่นทุกข์ปลอบปลุกใจ
ทั้งเภทภัยอย่ากล้ำให้ช้ำกัน

แล้วยกมือกราบพระสังกัจจาย
สมมุ่งหมายมั่งมีสุขศรีสันต์
ให้มีทรัพย์นับทวีสุขขีพลัน
เนืองอนันต์เพชรนิลพร้อมจินดา    ( ลูกขอมากไปหรือเปล่าคะ อิ )

ถึงบานพับจับลายคล้ายกนก
เหลี่ยมยอยกสูงชันธรรม์รักษา
เขียวแดงขาวสลับแวววับตา
สู่คุณค่าศิลป์ล้ำค้ำคู่บุญ

เดชะบุญได้กราบทาบองค์ท่าน
พระประธานในโบสถ์โปรดเอื้อหนุน
ดวงตาธรรมนำตรงส่งค้ำจุน
เพื่อเป็นทุนชาติหน้าก่อนลาไป
**********************************

มาถึงซึ่งภาพล้ำ...........ปฏิมา
พลันก่อเกิดปัญญา........สว่างล้ำ
พระพุทธเจ้าโปรดพา-....พ้นหลุด ทุกข์นอ
สดับรับส่งค้ำ...............ก่อนร้างเรือนกายฯ

สีแสงสวยสดถ้วน..........ถึงธรรม
ทรงส่งดวงตาธรรม........ทั่วหล้า
บันดาลเกิดผลนำ.........ละเลิก ปลงเอย
ใสกระจ่างทั่วฟ้า...........หมดสิ้นทุกข์ระทมฯ
 
องคุลีมารผ่านกลั้ว.........สลัวตน
ฟันฆ่าตั้งพันคน.............. ดั่งบ้า
ถึงคราวอับเพราะจน-........ใจหวั่น
คุกเข่าลงไม่ช้า.............   พุทธเจ้าแผ่ธรรมฯ

รอนแรมในป่านั้น.........ราตรี
ชูชกกระชากตี...............ราชบุตรไท้
เอกเขนกไม่ใยดี..........เปลผูก โยงเฮย
เทพยดาประจักษ์ได้.......ปกป้องรักษาฯ

จตุรมุขเลิศล้ำ.............          เรือนงาม
ปราสาทสูงยอดคราม.......เสียดฟ้า
หนึ่งในวัดสยาม............ ขานเล่า สืบนา
ปางปฐมเอกอ้า...............วิจิตรล้ำผลงานฯ

อลังการงานวิจิตร   หลากหลายทิศเทียมเมฆา
เจดีย์สูงเสียดฟ้า    งามสง่าละลิ่วลม
 
บันใดนาคราช      สูงผงาดพาดปฐม
ก้างย่างวางอารมณ์   ถึงยอดปลายหมายถึงบุญ

เบื้องบนจุดธูปเทียน   ก้มกราบเวียนพุทธคุณ
สวดมนต์บริบูรณ์        เพื่อเพิ่มพูนจำเริญใจ
พระเนตรปกเกศป้อง    แผ่ทั่วพ้องให้ผ่องใส
แม้ลูกทำการใด             ให้สำเร็จเสร็จตามความ

ระฆังกังวานแว่ว         เสียงเพราะแพร้วทั่วสยาม
โสตรรับสดับตาม         ดังกึกก้องท้องธานี

จากบนสู่เบื้องล่าง    ฟ้ากระจ่างงามสดสี
สะพานเชื่อมท่วงที   เหมือนเชื่อมใจให้หาธรรม
----------------------------------------

งามดอกบัวอวดแย้ม........กลีบตน
หมู่ภมรบินวน.................ค่ำเช้า
เกสรกลิ่นระคน.............เปรียบแม่ นวลนา
ถวิลอยากคลอเคล้า........ชิดเนื้อชมนวลฯ

   เหลืองทองหล่นสู่พื้น .......ดับชนม์
ไม่ต่างกับผู้คน................ดับร้าง
ชีวิตเปลี่ยนหมุนวน........ย้อนนึก ตรองนา
หากหมั่นเพียรดีสร้าง......สุดท้ายนามคงฯ
 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
แก้วประภัสสร
03/09/2553