บนเส้นทาง.....(วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)

สุรศรี

บนเส้นทาง.........
๐     รถเมล์คันใหญ่............	แล่นไวตามทาง
        ทุ่งนาป่าร้าง................ถิ่นด้าวแดนดง
        ผู้คนเต็มคัน................ต่างกันก็คง
        จุดหมายจะลง............ของแต่ละคน
๐     อากาศก็ร้อน..............เป็นตอนกลางวัน
       ทั้งฝุ่นพิษควัน............วุ่นวายสับสน
       จอดแต่ละที...............หน้านี้มัวหม่น
       วินเวียนเสียจน..........แทบจะอาเจียน
๐     คนรถเปิดเพลง..........บรรเลงขับกล่อม
       จำใจต้องยอม............แม้จะวินเวียน
       เพลงเพื่อชีวิต............น่าสะอิดเอียน
       ตาลายคลื่นเหียน.......เพราะอากาสร้อน....
    ....................
......เสียงรถไฟกับเสียงใจที่สั่นตามเสียง   คนเต็มคันเต็มตู้รถไฟรวมทั้งเขา
     แสวงหาอยากไป  ไป  ไป  ให้ถึง  เผชิญโชค ผจญภัย  ตามคันรถไฟไปส่ง...
     ...................................................จาก  แสวงหา  ของพงษ์สิทธิ์   คัมภีร์
๐    รถแล่นเร็วไว..........เร้าใจดนตรี
      ผูคนยังมี..............อยู่ไม่ขาดตอน
       ข้าวของรุงรัง............เก็บตังค์ไว้ก่อน
       บริการแน่นอน......สุดประทับใจ.....
     ..........................
.......เป็นแค่หนอนไร้ค่า  ที่หลงลืมตาเกิดมาท่ามกลางดอกไม้  ร่างกายผอมบาง
     ดมกลิ่นหอมเย้ายวน  หลากสีชี้ชวนให้หลง  รักไม่ลาร้าง  หลงรักเจ้าช่อดอกไม้ทั้งใจ      ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทนจะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ  ให้เจ้าดอกไม้ระคาย........
      .................................................จาก  หนอนผีสื้อ    ของ หนูมิเตอร์
๐     แสงแดดรำไร........ลอดไม้ใบบัง
       ส่องแสงมายัง........หน้าต่างบานใส
       อากาศเย็นลง.........ก็คงชื่นใจ
       ไม่ร้อนต่อไป.........ฟังเพลงเบาเบา
       ........................
........จากมานานคิดถึงจังเลย...หอมเจ้าเอยละอองท้องถิ่น  อยากกลับไปแนบซบไอดิน    บ้านรำพึงคิดถึงเสมอ   อัสดงอาทิตย์กล่าวลา  คืบคลานมายังคิดถึงเธอ  คืนเหน็บหนาวค่ำแล้วซิเออ  บ้านรำพึงคิดถึงไม่สร่าง..............     
     ................................... จาก  คิดถึงบ้าน  ของ   พงษ์เทพ  กระโดนชำนาญ
๐    รถแล่นต่อไป.............หัวใจชื่นบาน
      รับส่งโดยสาร.............ฟังเพลงเศร้าเศร้า
      เรื่อยเรื่อยเรียงเรียง......สำเนียงจากเรา
      เพลงหวานเหงาเหงา.....คอยบริการ
    ........................
.......รักคนที่มีแฟนแล้วมันผิดตรงไหน  สิทธิของหัวใจรักใครก็แล้วแต่ฉัน   แค่พันผูกทางใจ  จะเดือดร้อนใครเท่าไรกัน  ต่อให้ทุกข์ทนต่อให้ทรมาน  ฉันก็ยอม......
จาก.  รักคนมีแฟน  ของเอเชีย
๐    อากาศเย็นดี.............รถรี่แล่นฉิว
      สายลมแผ่วพลิ้ว.......ริ่วริ่วสราญ
     แดดอ่อนแลเห็น........ยามเย็นเบิกบาน
      แขกผู้โดยสาร..........ฟังพลงต่อไป
     ....................
 .......คนบางคนบ่ได้เกิดมาเพื่อเฮา    เขาเลยอยู่ไปของเขา   เขาเลยบ่มักเฮาจ้อย       คนงามจั่งน้อง  เทียบกันแล้วห่างอ้ายสุดสอย น้องทำงานสูงแถมงามจนย้อย .......... หลับตาฝันอ้ายจั่งได้กอด  ยามคิดฮอดได้แต่เหลัยวมอง ไร้วาสนาได้เป็นเจ้าของดาวนั่น....
.....................................................จาก   ดาวมีไว้เบิ่ง  ของไหมไทย  ใจตะวัน
 ๐      และแล้วจุดหมาย............สุดปลายเส้นทาง
         ที่เราก็ต่าง.......................ต้องห่างกันไกล
         เก็บข้าวขนของ...............เดินย่องจากไป
         เหลือรอยทิ้งไว้...............เพียงเบาะว่างเปล่า
..........ขุนเขาไม่อาจขวางสายทางเที่ยงธรรมได้  ความหวังยังพริ้งพราย  เก่าตายมีใหม่เสริม  ชีวิตที่ผ่านพบ  มีลบย่อมมีเพิ่ม  ขอเพียงให้เหมือนเดิม   กำลังใจ.....
...................................................จาก   กำลังใจ  ของคาราวาน
๐     ชีวิตก็เป็น.......................เฉกเช่นเดินทาง
        ที่เราก็ต่าง......................ร่วมสร้างทางเรา
        อาจเดินร่วมกัน............. บางวันกับเขา
       แต่สุดท้ายเข้า..................ก็ต้องจากัน
๐    ชีวิตก็เป็น.......................เฉกเช่นบทเพลง
      ขับขานบรรเลง...............ครื้นเครงสุขสันต์
      เพลงเศร้าเลงหวาน.........ไม่นานเพลงมัน
      ช้าเร็วใหมนั่น.................จังหวะทำนอง
๐    ชีวิตหลากหลาย.............มากมายรสชาติ
      ใช่เรื่องประหลาด...........ที่เราเกี่ยวข้อง
      วิชชุมมาลา.....................เพื่อนน่าจะลอง
       หัดเขียนให้คล่อง..........ฉันท์นี้ง่ายดาย....ฯ
...................
..........บนถนนหนทางซุปเปอร์ไฮเวย์  หนุ่มพเนจร  ท่องไปตามฝัน  ฝันของเจ้าสุดเลิศล้ำลาวัลย์  ฝันเจ้าฝัน  ว่าโลกสุดเมลืองมลัง  
          โอ้ยามนี้รวีแดงแสงโรยรา  สกุณาเจ้าบินตัดฟ้าสู่รัง  บินไปเถิดเจ้านกน้อยผู้น่าชัง ตราบชีพยังชีวิตเจ้าก็ต้องบิน      
         บิน  บิน  บินไป  บินไป  บินไป  เหมือนใจหนี  เสียงดนตรีบรรเลงเหมืนใจดิ้น   แม้จะเจ็บปวดช้ำน้ำตาริน   ปีกยังบินตายังจ้องมองทาง..............
จาก  หนุ่มพเนจร  ของ พงษ์สิทธิ์  คัมภีร์
........................................................................................................................
         
วิชชุมมาลาฉันท์  ๘   หมายถึงฉันที่ต้องเปล่งเสียงยาวเหมือนอัสนีบาตของพระอินทร์ครับ  ๑  บทมีแปดวรรค วรรคละ  ๔  คำ  เป็นฉันท์ที่ไม่บังคบครุ-ลหุ  ใช้แต่งบรรยายความหมายต่าง  ๆ  ครับ   คล้ายกลอนสี่ครับ แต่กลอนสี่มีแค่ ๒ บาทครับ 
ที่ผมนำมาแต่งบรรยายการเดินทางสลับกับบทเพลง ก็เพื่ออยากให้ผ่อนคลายบ้าง  บทกวีกับบทเพลง  เข้ากันได้ดี ไม่มีปัญาแต่ประการใดครับ    สุดท้ายขอขอบคุณ  บทเพลงที่มาช่วยขับขาน  เพิ่มสีสันและรสชาติครับ