กรุ่นไอดิน

กรุ่นไอดินกลิ่นทุ่งยามรุ่งสาง
มิจืดจางจากใจไปซักหน่อย
ด้วยกำหนดในใจว่าใครคอย
ถึงอยู่ไกลจะย้อนรอยบินคืนรัง
จากมาไกลกลิ่นโคลนสาบทุยทุ่ง
ภาพฝุ่นฟุ้ง กองฟางข้าว คือมนต์ขลัง
ยินเสียงขลุ่ย ขับเพลง แว่วแว่วดัง
คือฉากหลังเลี้ยงมาเมื่อข้าเยาว์
ปี่ซังข้าวเป่าเพลินจนผลอยหลับ
น้องก็จับยอดหญ้ามาหยอกเย้า
ค่อยค่อยเขี่ยปลายจมูกจนจามเอา
แล้วพวกเจ้าตัวน้อยน้อยพลอยฮาครืน
ดอกจานสีแสดแดงประดับทุ่ง
น้ำหวานเจ้ายิ่งจรุงนกดาษดื่น
ให้มาชิมทิพยรสระรื่นกลืน
ข้าเคยยื่นมือสอยอร่อยชิม
ไอ้ทุยเคี้ยวเอื้องนอนอย่างเหนื่อยหน่าย
ฝูงแมลงรอบรอบกายกวนจนอิ่ม
ยามเล่นโคลนมันจึงคล้ายหลับตาพริ้ม
แมงไม่กวนก็ยิ้มกริ่มโคลนก็เย็น
นกกระยางขายาวค่อยย่องย่าง
พรานก็วางบ่วงรอขอให้เห็น
เจ้าได้กลายเป็นผัดเผ็ดในมื้อเย็น
แล้วก็เป็นกับแกล้มสุราพราน
ธรรมชาติกับวิถีชีวิตทุ่ง
พอใกล้รุ่งก็รีบตื่นกันทุกบ้าน
ควันหม้อข้าวก็ฟุ้งลอยทุกเรือนชาน
เสียงเรียกขานลูกจากหลับก็ระงม
สักประเดี๋ยวพระคุณเจ้าเราก็มา
เป็นทิวแถวงามสง่าดูเหมาะสม
แม่ก็บอกลูกน้อยนั่งประนม
พ่อก็ก้มลงไหว้ใส่บาตรกัน
แล้วค่อยไปเผชิญชีวิตทุ่ง
ตั้งแต่รุ่งจนพลบค่ำย้ำขยัน
ทำไปตามกำลังตนแต่ละวัน
ชีวิตผันให้จากไกลให้อาวรณ์

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

อินทรีน้อย 16 ก.พ. 2553 16:23 น. - ID 133089

2004

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/133089 ที่มา: ต่อกลอน **กรุ่นกลิ่น ถวิลหา** ปรางทิพย์ , อินทรีน้อย

comments powered by Disqus

เฌอมาลย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 16:40 น. - comment id 1100669
```
ที่ 1
```
แกงฯ

16 กุมภาพันธ์ 2553 16:43 น. - comment id 1100671

กระต่ายใต้เงาจันทร์

16 กุมภาพันธ์ 2553 17:23 น. - comment id 1100703

เขียนได้น่ารักจังเลย

อ่านไปยิ้มไปนึกภาพไป
มีความสุขค่ะ

ครูกระดาษทราย

16 กุมภาพันธ์ 2553 17:23 น. - comment id 1100704



เพราะมาก ๆ เลยค่ะ

เห็นภาพครอบครัวในชนบทเชียว

ฝากเพลง ทานตะวันมาบรรเลงด้วยค่ะ

กิ่งโศก

16 กุมภาพันธ์ 2553 17:23 น. - comment id 1100705

กิ่งโศก ก้อบ้านนอ๊ก ...บ้านนอกกว่า จ้า 

อิอิ

น้ำตาพระอินทร์

16 กุมภาพันธ์ 2553 18:18 น. - comment id 1100769

ชีวิตบ้านนา ผู้นคนมีแต่ความจริงใจให้กัน
น่าชื่นชมค่ะ...

บทกลอนเพราะดีและน่ารักมาก

คมดาบนารี

16 กุมภาพันธ์ 2553 21:53 น. - comment id 1100911

ได้อารมณ์ชีวิตชนบทลูกทุ่ง ๆ น่ารัก ๆ ทีเดียวค่ะ...เพราะจังนะคะ...

nig...

16 กุมภาพันธ์ 2553 23:38 น. - comment id 1100955

 เฌอมาลย์ 

ขอบคุณดอกไม้กับรอยยิ้มนะครับ


 แกงฯ 

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบ้านนอกนะคับ


 กระต่ายใต้เงาจันทร์ 

ขอบคุณพี่กระต่ายฯ ที่อ่านแล้วมีความสุข ตัวอักษรข้างบนไม่ไร้ค่าแล้วครับ

 ครูกระดาษทราย 

ขอบคุณภาพและเพลงนะครับ คุณครู  อย่าถือสาเด็กบ้านนอกนะคับ  กิ่งโศก 

งั้นก็ดีสิครับ จะได้ไม่ถือเด็กบ้านนอก เหมือนกัน

 น้ำตาพระอินทร์ 


ขอบคุณคับ วิถีชนบท อย่าถือสานะครับ 



 คมดาบนารี 


โอมจงลง เอ้ย ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ (ผมมีผ้ายันต์นะ อย่านะ ) 



อย่าถือสาเด็กบ้านนอกก็แล้วกันคับ ขอบคุณคุณปรางทิพย์ที่เป็นต้นแบบสำหรับกลอนบทนี้นะครับ

ปรางทิพย์

18 กุมภาพันธ์ 2553 03:21 น. - comment id 1101535

คือวิถีชีวิตที่คิดหวน
เสียงเรียกชวนทวนกลับมารับขวัญ
ฝากคนไกลในกรุงยุ่งเหยิงกัน
โปรดจงหันสรรสร้างอย่างบ้านนา

แม้ไม่รวยด้วยเงินแต่เพลินฝัน
หากขยันหมั่นกอบรอบคอบหนา
อยู่พอเพียงเยี่ยงพ่อขออัตตา
สุขอุราครานี้มิมีจน

คุณหนิงคะ  ปรางทิพย์ถือว่ายินดีด้วยนะคะ 
ที่บทกลอนของปราง เป็นประเด็นให้คุณ
สามารถแจมได้เป็นเรื่องราวนะคะ
ขอให้สุขใจกับธรรมชาติค่ะ

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

18 กุมภาพันธ์ 2553 06:59 น. - comment id 1101546

ดีครับ  พี่นิค

เพราะๆๆ มากๆๆ ครับ

อยากบอกว่า เก่ง นะครับ

อ่านกลอนพี่ปรางทิพย์แล้ว สามารถ ใส่เครื่องปรุง ให้ลงตัวได้ขนาดนี้

อ่านแล้วเพลิน และเห็นภาพธรรมชาติ จริงๆ ครับ

nig...

18 กุมภาพันธ์ 2553 12:06 น. - comment id 1101651

 ปรางทิพย์ 

พี่ปรางครับ บางสิ่งที่เราเคยมีบางทีอาจจะมีคุณค่ากับจิตใจเรามากต่อเมื่อเราไม่อาจได้อยู่ใกล้แล้ว กลอนพี่ทำให้รู้สึกได้แบบนั้นจริง ๆ ครับ ขอบคุณอีกครั้งจริง ๆ


 กวีน้อยเจ้าสำราญครับ 


ขอบคุณครับ 


ความรู้สึกถวิลหา ในกลอนพี่ปรางทิพย์ ทำให้อยากเขียนแบบพี่เค้าบ้างอ่ะคับ ก็เลยเลียนทีละบท พอเขียนยาวมาก ก็เลยเอามาโพสต์เก็บไว้ ผมแค่เลียนคำจากพี่ปรางครับ ไม่ได้เก่งอะไรเลย ผมเองก็เป็นคนบ้านนอกคนนึง มีคนเขียนเกี่ยวกับวิถีชีวิตในท้องทุ่ง ทำให้อ่านแล้วรู้ว่าจริง ๆ เราก็รักบ้านเกิดเรามากมายเลย และคิดถึงเอามาก ๆ ด้วย อย่างน้อยได้เป็นคนหนึ่งที่ยังคิดถึงบ้านก็ยังดี คุณก็อย่าถือสานะคับ