คงเหลือไว้แค่เสียงบทกวี ที่จะกล่อมราตรีให้หลับใหล วันพรุ่งนี้ไกลเกินจะเดินไป ด้วยว่าใจของเราไม่เข้ากัน คว้างอารมณ์หล่นร่วงดวงผลึก ทั้งซึมลึกริดรอนทุกตอนฝัน ไม่มีหรอก...แม่น้ำนิจนิรันดร์ ไม่มีหรอก...แสงจันทร์กระจ่างใจ ฉันอยู่กับปัจจุบันทุกขณะ เลยวาระการแจกแจงแถลงไข เพียงคำนิดคิดนำนั่นซ้ำใคร ช่างประไรก็แค่ฝันมันไม่จริง ไม่มีหรอก...ตัวตนคนอย่างฉัน ไม่มีหรอก...ชายฉกรรจ์ที่ถูกสิง ก็เห็นแค่ไม้ขอนใช่หมอนอิง ก็เห็นแค่ความนิ่งในแววตา โลกหมุนคว้างกลางขมับฉันกลับหัว คำว่า"กลัว" เล็กน้อยและด้อยค่า แม้รอยเท้าคู่เหงาจูงเรามา คงตอบว่าผิดข้างระหว่างรอย ฉันจะเดินไปไหนก็ไม่รู้ เมื่อตาดูหูฟังยังหวังถ้อย ที่เป็นอยู่ก็เหมือนมันเลื่อนลอย ที่เกี่ยวก้อยร้อยนิ้วก็ปลิวลม ฉันไม่มีคำซื่อมาถือสัตย์ เพื่อผูกมัดปั้นปลุกความสุขสม เป็นแต่เพียงความฝันวันโง่งม ฉันโกหกพกลม..ก็เท่านี้ แม้ค่ำตื่นคืนร้าวฉันหนาวเหน็บ ก็ไม่เจ็บใจสั่นกระชั้นถี่ บันไดเวียนเปลี่ยนขั้นกี่พันปี ฉันไม่เคยรอตรงนี้อยู่ที่เดิม ชะตาหนอก่อไว้แค่ในจิต ฉันจะปิดฉากสวยมาช่วยเสริม เก็บก้อนหินดินสอมาต่อเติม เพื่อประเดิมหวังใหม่ในใจเรา ก่อนตะวันเบิกตากับฟ้ากว้าง คงเก็บกลืนทิศทางระหว่างเศร้า นาฬิกาส่งเสียงเพียงเบาๆ ก็เหลือแค่เรื่องเล่าอันเปล่ากลวง กลีบดอกไม้เปื้อนยิ้มริมสมุด แทนสิ้นสุดใจแสนเคยแหนห่วง จะข่มตานอนหลับไม่กลับทวง เพื่อทดแทนทั้งปวงที่ได้ยิน ฉันเขียนสุข เขียนโศก บนโลกนี้ จากใจที่ไม่รู้จบจะสุดสิ้น หากบังเอิญเธอเดินผ่านมาได้ยิน ก็จงรู้...นี่คือถิ่นของนกกา ..................................................
23 ธันวาคม 2552 03:25 น. - comment id 1077821
หากวันหนึ่งที่เสียใจ ผมจะมองกลับไปในจุดนั้น แล้วจะเห็นถึงความแตกต่างกัน ฉุดชีวิตที่คิดสั้นจากวันวาน นาคะพรรณ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๒ ........................................................ ฉันคิดไม่ถึง ว่าเพียงหนึ่งใจมั่นในวันหวาน ยังระแวงเร้นลับนับกัปป์กาล ถมวันวารเป็นธุลีที่ชีวิต ตัวเล็ก ๒๓-ธ.ค.-๕๒ .......................................................... นิทานหลอกเด็กช่างฝัน...ลืมเถิด
23 ธันวาคม 2552 03:44 น. - comment id 1077822
ถ้าใครไม่นับถอยหลังให้ มีเคืองนะ ^^
23 ธันวาคม 2552 05:45 น. - comment id 1077827
9-87-6-5-4-3-2-1 นับถอยหลังให้แล้ว ตัวเล็กแต่งกลอนแนวนี้ เก่งมาก อ่านเพลินดี มีสาระ
23 ธันวาคม 2552 07:50 น. - comment id 1077861
พี่นับเลขไม่เก่งจ้ะ
23 ธันวาคม 2552 08:29 น. - comment id 1077888
สวัสดีค่ะ พี่กวีน้อย พี่กานต์ คุณครูกระดาษทราย ไม่จำเป็นต้องนับถอยหลังแล้วล่ะค่ะ วันนี้ขอเดินไปข้างหน้าก็แล้วกัน แม่น้ำอันเป็นนิรันดร์คงรออยู่ แตงอยากกลับบ้านไปหาแม่น่ะค่ะ
23 ธันวาคม 2552 08:48 น. - comment id 1077895
หน้ากากที่ฉันใส่ แทนความอ่อนไหวของใจชั่ว กาลกิณีม่านหมอกเมืองดอกบัว ยังแต่ความสลัวในโคลนตม.
23 ธันวาคม 2552 09:11 น. - comment id 1077922
เก่งจัง ตัวเล็ก...
23 ธันวาคม 2552 09:11 น. - comment id 1077923
เดินไปข้าง สนับสนุนจ้า ล้มแค่สักเดียว อย่าท้อสิ คนที่คอยให้กำลังใจมีตั้งเยอะ สู้ๆ ๆ นะ
23 ธันวาคม 2552 09:27 น. - comment id 1077930
หวัดดีจร้า...ยัยตัวเล็ก... เศร้าอ่ะ...(เขียนดี...เศร้าซะ... ) ปลอบให้... มีแต่ท้อ แต่ทุกข์ แต่ขลุกโศก เหงาทั้งโลก โชคร้าย ภัยถามหา เซ็งชีวิต ปลิดปลง ตรงอุรา เปล่งเสียงพา ค่าร้อง หมองฤทัย พิศเพียงวัน พลันผ่าน มารานสุข บ่มเป็นทุกข์ รุกเร้า เศร้าไฉน เกิดเป็นเด็ก เล็กค่า...ไม่ล้าใจ เป็นผู้ใหญ่...ใส่ใจ...อะไรเลย อ้อ...ที่สำคัญ....ต้องไม่ลืม.... 9 8 7 6 5 4 3 2 1 00 เด้วโดนเคือง...อิอิ ว่าแต่...นับถสอยหลังไมอ่ะ...
23 ธันวาคม 2552 09:39 น. - comment id 1077933
สรรพสิ่งสถิตย์ยั้งมิสูญสลาย เพียงแปรเปลี่ยนแผลงกายรูปอื่นบ้าง รับรู้รสร้อนเย็นทั่วภางค์ จักน้ำค้างไอเดือดคือหยดเดียว แวะมาแจมด้วยจ้า แม้นมินับถอยหลัง เพราะกลัวล้ม อิอิ...ก็ขอเดินไปข้างหน้าตราบเท่ามีพลัง กำลังกาย กำลังใจนะครับ
23 ธันวาคม 2552 09:53 น. - comment id 1077938
เอาดอกไม้มาฝากครับสาวน้อย
23 ธันวาคม 2552 10:11 น. - comment id 1077954
คุณ ตังเม ขอรับ สงสัยเป็นที่สุด อายุเท่าไร มาเรียกผมว่าพี่ ตอนนี้ ราคี ท่าจะจับยัด มีแต่คนเรียกพี่ ดูหน้าตา ก็ยังมะแก่เท่าไร มีแต่คน นิยมยกย่อง ว่าพี่ เห้อออ ล่ะกำ เจงๆๆ
23 ธันวาคม 2552 10:19 น. - comment id 1077959
สวัสดีค่ะพี่เทียนหยด ขอบคุณมากค่ะ ............................... สวัสดีค่ะพี่ตรากลม เดินไปข้างหน้ากลัวโดนฟ้าผ่าค่ะ ................................... พี่กีรติ...สวัสดีค่ะ สวัสดี ณ ปีเก่า...............ระดะเงาระคายเดิน คุ้งฟ้ากว่าเพลิดเพลิน.............ตลอดศกตระหนกวัน - - ก็ไม่รู้มันเขียนถูกป่าว มั่วๆไป ......................................... สวัสดีค่ะพี่กิ่งโศก สรรพสัตว์สูญหายตายที่สวน ทั้งหมดมวลล้วนเหยื่อเสือสมิง สรรพางค์กลางไพรใจไม่จริง น้ำไม่นิ่งเพียงลมสูบก็วูบเดียว ถอยหลังหรือเดินหน้า เรารู้กันแค่สามคนค่ะ ขอบคุณกำลังใจและบทกลอนค่ะ ...................................... สวัสดีค่ะคุณกวีน้อยเจ้าสำราญ อ้าว มิได้เป็นพี่หรอกเหรอคะ หรือว่าเป็นมุขเนี่ย งั้นเด๋วป้าเรียกใหม่ก็ได้นะ หลานกวีน้อยที่รัก .................................... ขอบคุณทุกคนที่แวะมานะคะ ขอตัวไปอ่านหนังสือสอบก่อนค่ะ.
23 ธันวาคม 2552 10:31 น. - comment id 1077966
แอ้ม!!!............ ลืมทักครายรึปล่าว
23 ธันวาคม 2552 10:38 น. - comment id 1077969
สวัสดี คนแปลกหน้า
23 ธันวาคม 2552 10:38 น. - comment id 1077970
ก็แค่นั้น......ไอ้ขี้แง
23 ธันวาคม 2552 10:47 น. - comment id 1077972
อะไรนะ.......ไอ้ขี้แงเหรอ แล้วไงล่ะ ก็เลิกตอแย ซักทีสิ
23 ธันวาคม 2552 10:52 น. - comment id 1077974
ทำได้ทำไปแล้ว ไม่คุยล่ะ งานเข้า เอาไปอีกดอก
23 ธันวาคม 2552 13:14 น. - comment id 1078007
เปรียบตัวพี่เป็นแค่ขอนไม้ป่ะ กระต่ายขอนับในใจก็แล้วกาน
23 ธันวาคม 2552 14:47 น. - comment id 1078056
ดีจร้า...ยัยตัวเล็ก... ท่าทางจะไม่ชอบท่านเสมอจุก...มากๆ... อย่าเลยขอรับ... โบราณ...ว่าไว้... ไม่ชอบสิ่งใด...ได้สิ่งนั้น... อ่ะจ๊ากกกก....อิอิ (เข้าใจว่า...เป็นเพื่อนกัน??? รึป่าวเอ่ย) เหลือเพียงบท...รันทด...ไว้หดหู่ เหลือไว้ดู...รู้ตน...จนแจ่มใส เหลือไว้สอน...จิตแท้...แพ้เพียงไร เหลือให้ใจ...ได้สู้..รู้จิตตน... ตัวเล็ก...อารมณ์กลอน(สมัยใหม่)...เยี่ยมมาก...จร้า...
23 ธันวาคม 2552 15:21 น. - comment id 1078061
ชอบลีลาท่ากลอนยอกย้อนเฉือน ราวบอกเตือนติงใจให้รู้สา ว่าไม้โรยดอกใบในเวลา เพื่อย้ำว่าวันใหม่ไม่เหมือนเดิม มาอ่านกลอน ที่เขียนดีมากทั้งจังหวะ และน้ำคำ ครับ ตัวเล็ก
23 ธันวาคม 2552 21:46 น. - comment id 1078310
งดงามในจิตนาการค่ะ ชื่นชมจากใจจริงค่ะน้อง
23 ธันวาคม 2552 22:58 น. - comment id 1078348
เพราะจังครับน้องแตง อ่านแล้วหายเศร้าเลยอ่ะ เข้มแข็งมาก ๆ เลย