๏ ฟากฟ้าทะเลฝัน จินตนาการไม่สิ้นสุด

อัลมิตรา

 
๏ รูปธรรมนำจิตให้...... ตรึงตรา
ทุกผัสสะเสมือนพา.......สุขสร้าง
นามธรรมเฉกอุปมา......ประดิษฐ์แต่ง
ตัวอย่างโคลงเราอ้าง.....ฟากฟ้าทะเลฝัน
๏ เพราะใจมิเสื่อมสิ้น....ตามกาล
จึงเริ่มวางแผนการ........เลือกเฟ้น
ตั้งใจเพ่งผังกานท์.........ระเบียบแบบ
แล้วคิดคำค้นเค้น.........เพื่อให้สมประสงค์ ๚
๏ มวลหมอกลอยฟ่องฟ้า..ริ้วระบาย
แววเก็จแก้วมณีพราย......องสะท้อน
แว่วครืนคลื่นซัดทราย.....โครมสาด
วิหคกางปีกฟ้อน............โอบอุ้มมัจฉา ๚
๏ ตังเกจอดนิ่งคล้าย.......ต้องมนตร์
ปูถ่างขาเดินปน.............เปลือกคล้าย
แมลงปอลิ่วลมบน..........กระพือแข่ง
ทิ้งทากคืบรั้งท้าย..........คดเคี้ยวรอยถนน ๚
๏ กลิ่นเกลือเจือจมูกแกล้ม..อักษร
ยินเด็กหัวเราะตอน.........เล่นน้ำ
เนื้อตัวต่างเปียกปอน.......ชุ่มโชก
โดนแดดแผดจนคล้ำ.......คลับคล้ายลิงแสม ๚
๏ จิตรกรคราคิดสร้าง.......ภาพใด
เพียงพู่กันตวัดไป............แบบนี้
จินตกวีอยากสื่อนัย..........ตามจิต
เพียงเลือกอักษรชี้...........เสกถ้อยร้อยคำ ๚
๏ ตาบอดอิงภาพซึ้ง........นิมิต
หูหนวกเปล่งถูกผิด.........ย่อมได้
งานศิลป์เกิดจากจริต......คนสื่อ
ดีเลิศหรือบ้าใบ้..............ปราศเส้นขอบขวาง ๚
๏ ตราบเท่ายังมากล้น......ศิลป์กานท์
ตราบเท่าในสันดาน.........ระลึกรู้
ตราบเท่าอุดมการณ์........ก่อเกิด
หากจิตมิหลับคู้...............ย่อมซึ้งความหมาย๚ะ๛