หนาวน้ำค้าง ในอรุณ กรุ่นไอสาง ลมบางบาง พัดเหงา เงายอดไผ่ ลมลำเอียง พัดพ้อ รอเพียงใคร บัวบังใบ ไหวพราว คล้ายหนาวลม กล้วยไม้ซ่อน กลีบอ่อน อ้อนน้ำค้าง ดาวเดือนคว้าง เมฆคล้อย ลอยผสม ฟ้ามิเห็น จันทรา ว่าระทม แอบสั่งลม พัดพา ว่ายังรอ หริ่งระส่ำ ร่ำไร ไขขับเสียง นกไพรเรียง ร้อยคำ พร่ำร้องขอ บอกคนไกล ในทรวง ยังห่วงรอ สิ้นเดือนทอ แห่งคืน ยังตื่นตา ลมโลมเร้า อัญขัญไหว ใจสะอื้น ในบางคืน ฤทัยหวาด ปราถนา คิดถึงรัก คราวหวาน ที่ผ่านมา ยังติดตรา ตรึงภวังค์ ฝังไม่คลาย ป่านฉะนี้ ดวงใจ คงไหวหวาด เพราะใจขาด สวาทครอง ที่ปองหมาย ใต้เงาจันทร์ อำพราง น้ำค้างพราย คนหนาวกาย รอขวัญ ผันมาเคียง หนาวน้ำค้าง ในอรุณ กรุ่นไอสาง ในหนทาง หมู่ดาว ยังพราวเสียง หวั่นคนไกล ไม่สดับ กับสำเนียง ลืมคนเคียง หรือเพียงฝัน วันเปล่าดาย ทิพย์โนราห์ พันดาว
5 ธันวาคม 2552 13:44 น. - comment id 1070433
หยาดน้ำค้างบางเบาเคล้าคิดถึง เพียงคนหนึ่งซึ่งรักสลักฝัน ร่ายคำกลอนอ่อนหวานปานรำพัน ขอจอมขวัญมั่นไว้แนบในทรวง งดงามค่ะ
4 ธันวาคม 2552 20:11 น. - comment id 1070848
กลั่นออกมาได้น่าอ่านมากครับ น้องปลา
4 ธันวาคม 2552 21:25 น. - comment id 1070879
เศร้าจังครับ ไพเราะมากด้วย
5 ธันวาคม 2552 06:12 น. - comment id 1070920
มาชมธรรมชาติกับความรัก เป็นธรรมาชาติที่น่าชม จริงๆ ครับ