แสงดาวแห่งศรัทธาที่ปลายฟ้างาม ดูอร่ามยามแสงส่องคนมองเห็น เหงาช่างหนาวลมพัดมาระเยือกเย็น ดูโดดเด่นลอยข้างเดือนเคลื่อนลับเงา ดูแสงดั่งโคมทองเรืองส่องฉาย เป็นประกายเมื่อลมพริ้วทิวโคนเขา สุขหนักหนากับร่มไม้ที่ทอดเงา กลางหุบเขากลางดอนดงกลางพงไพร โอ้ชีวิตคนป่าคราวไกล้ค่ำ มองดูน้ำมองดูฟ้าพาแจ่มใส ทอดกายลงใต้ทิวสนโคนไม้ใหญ่ เป็นสุขใจยามได้มองส่องแสงดาว ดูดวงดาวระยิบระยับนอนนับแสง ส่องแสงแดงเห็นแสงผ่องส่องวัววาว ใต้ทิวสนนอนดูไปใยนึกหนาว แสงพร่างพราวดาวเคียงเดือนเพื่อนพงไพร.
11 พฤศจิกายน 2552 21:01 น. - comment id 1063154
เพื่อนๆช่วยกันติชมหน่อยครับเป็นมือใหม่ครับผม
11 พฤศจิกายน 2552 22:01 น. - comment id 1063197
น่าจะสะกดผิดหรือเปล่านะ ...ปรายฟ้างาม (...ปลายฟ้า...) ... ...จิตรแจ่มใส (...จิตแจ่มใส...) ...กลอนแต่งได้อารมณ์ยามค่ำคืนครับ อัญมณีใดๆ ไม่งามสดใสและมีพลังเท่ากับแสงจากดวงดาว
12 พฤศจิกายน 2552 05:30 น. - comment id 1063272
ดาวศรัทธายังสว่างกระจ่างใส บานประดับดวงใจในทุกถิ่น ดอกศรัทธาจะเบ่งบานเต็มแผ่นดิน จะขจัดให้สิ้นสิ่งชอนไช เพื่อนรักอย่ากังวนหรือหม่นเศร้า ยังคงคอยเป็นเงามิหลับไหล ยังคุกรุ่นในทรวงเป็นดวงไฟ พร้อมจะไหม้สิ่งชั่วทั่วทุกทาง จบดีกว่าเดี๋ยวเตลิด แวะมาเยี่ยม ขอบคุณที่ให้พื้นที่เขียนนะคะ
12 พฤศจิกายน 2552 12:41 น. - comment id 1063474
12 พฤศจิกายน 2552 16:59 น. - comment id 1063561
โชคดีมากนะที่ได้เห็นธรรมชาติที่สดชื่น
13 พฤศจิกายน 2552 00:35 น. - comment id 1063725
ก็ขออภัยนะครับที่สะกดผิดไปบ้าง
26 พฤศจิกายน 2552 18:57 น. - comment id 1068279
พร่างพรายแสง ดวงดาวน้อยสกราว ส่องฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล ดั่งโคมทองผ่องเรืองรุ้งในหทัย เหมือนธงชัยส่องนำจากห้วงทุกข์ทน พายุฟ้า ครืน ข่มคุกคราม เดือนลับยามแผ่นดินมึดหม่น ดารศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน ปลุกหัวใจปลุกคนอยู่มิวาย ขอเยาะเย้ย ทุกข์ยาก ขวากหนามลำเค็ญ คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย แม้ผืนฟ้ามึดดับเดือนลับละลาย ดาวยังพรายศัทธาเย้ยฟ้าดิน ดาวยังพรายอยู่จนฟ้ารุ่งราง