ค่ำคืน ดึกดื่นค่ำคืนทุกทิศ มืดมิดสีดำคล้ำทั่ว ฟ้ามืดดินเงียบรอบตัว แมงไม้เมามัวร้องระงม ดาวหม่นส่องแสงริบหรี่ ปฐพีวังเวงผสม หมอกเหมยน้ำค้างพร่างพรม ไร้ลมแรงพัดกวัดไกว เสียงเกราะเคาะดังฟังแว่ว ดึกแล้วผู้คนหลับใหล วัวควายฟืดฟาดหายใจ เรไรกรีดเสียงเพียงเพลง วิญญาณสรรพสัตว์ลอยล่อง เที่ยวท่องนภารีบเร่ง จิตสำนึกไร้ร่างตัวเอง ใฝ่ฝันบรรเลงเป็นไป หอมกลิ่นความตายส่ำสัตว์ ถึงคราวิบัติฤๅไฉน โลกสูญทุกสิ่งบรรลัย เพราะไร้หนทางเยียวยา สุรศรี