๏ รอยเขม่าเพลิงแผดไหม้ หมองสถาน รอยอริรุกราน ลุกฟ้อง รอยอดีตรุ่งโรจน์จาร จารึก รอยแตกยุแยกร้อง ร่ำไห้โหยหวน ๏ รอยไฟไหม้ผลาญเผา ยังนานเนาผ่านเวลา ชาวกรุงศรีอยุธยา หลั่งน้ำตานองผืนดิน ๏ รอยอริมารุกล้ำ มาหั่นห้ำให้สูญสิ้น พ่ายพังทั้งธรณิน ยิ่งยลยินยิ่งร้าวราน ๏ รอยอดีตเคยรุ่งเรือง เคยฟูเฟื่องมายาวนาน เหลือเศษซากสถาน ไว้เล่าขานผ่านกาลสมัย ๏ รอยแยกยินเสียงก้อง ดูเศร้าหมองร้องร่ำไห้ พินาศชาติบรรลัย ไทยหนอไทย "ไร้สามัคคี" ๏ รอยกาลเหมือนเตือนให้ "ไทยรักไทย" ทั้งปฐพี "อย่าให้ใครย่ำยี" ขณะที่ "ไทยฆ่าไทย"
ธันวันตรี 30 ต.ค. 2552 13:18 น. - ID 130224 
5532
8
0
30 ตุลาคม 2552 13:55 น. - comment id 1058561
รอยพังมองหยั่งลึก มณเทียร รอยต่อทางจวนเจียน ลบล้าง รอยเติมแต่งคงเวียน เสริมส่ง รอยบ่งบอกถูกง้าง เหล่านั้นดำเนิน รอยพังมองหยั่งลึก คงผนึกตรงมณเทียร รอยต่อทางจวนเจียน เห็นแล้วยากจะลบเลือน รอยเดิมคอยเสริมแต่ง เพื่อแสดงให้ได้เหมือน รอยธรรมนำจิตเตือน คนไปเยือนได้คิดตาม วัดหลวงห่วงจะผุ อีกทั้งกรุแห่งสยาม มณฑลกรุงเก่างาม อีกอารามเจดีย์องค์ มรดกตกถึงเรา คงต้องเฝ้าอย่าลืมหลง ชาติไทยจะมั่นคง อยู่ยืนยงสามัคคี อูย..เขียนไปเขียนมา หลงทางแล้วค่ะ อิ
30 ตุลาคม 2552 14:01 น. - comment id 1058573
ขอบคุณแก้วประภัสสรที่แวะมาเยี่ยมเยียนและ นำ กาพย์เห่มาวางครับ ^ ^ เอ โคลงวรรคแรก รู้สึกจะตกโทไปหนึ่งนะครับ แหะๆ
30 ตุลาคม 2552 14:45 น. - comment id 1058581
ตกโทจริงๆด้วยค่ะ โคลงกับแบม ไม่ค่อยถูกกันค่ะ อิ
30 ตุลาคม 2552 15:50 น. - comment id 1058589
หน้าส่วนตัว
มาชมความงามของกาพย์เห่ชมวัดพระศรีสรรเพชญ์
30 ตุลาคม 2552 16:31 น. - comment id 1058610
เคยไปนานแล้วค่ะ เห็นแล้วใจหายนะคะ
30 ตุลาคม 2552 17:20 น. - comment id 1058628
อ่านแล้วเศร้าและสะท้อนใจเลยค่ะ
30 ตุลาคม 2552 18:29 น. - comment id 1058648
กลอนแนวนี้ ผมไม่มีจินตนาการเลยครับ สงสัยชีวิต ติดไร้สาระ มากไป อิอิ
30 ตุลาคม 2552 19:52 น. - comment id 1058675
อดีตกาลก่อนนั้น ........นานมา คราเมื่อเสียอยุธยา.......ปกป้อง คงเหลือแต่น้ำตา...........ชนก่อ เกิดแฮ ภาพเก่ายังคงฟ้อง.........กอบกู้เกียรติไทย....ฯ อดีตกาลที่ผ่านผัน ทุกคืนวันไห้หวนหา กรุงศรีอยุธยา ถูกพม่าเข่นฆ่าฟัน น้ำตาเป็นสายเลือด แผ่นดินเดือดชนโศกศัลย์ ชาติไทยอยู่ไหนกัน วัดวานั้นถูกทำลาย ภาพเก่าที่เราพบ คือจุดจบชีพสลาย วันนี้อาจวางวาย หากชาติคลาย..สามัคคี.....ฯ น้องดอย...กาพย์เห่ชมเพราะมาก...พี่สาว..มาร่วมแจมนะคะ....นานๆแต่งที..เกือบเอาตัวไม่รอดจ๊ะ..น้องดอย..เป็นอย่างไรบ้าง...สบายดีมั้ยคะ....อิอิ...
31 ตุลาคม 2552 01:16 น. - comment id 1058802
งดงามค่ะ แวะมาอ่านด้วยความชื่นชมค่ะ
1 พฤศจิกายน 2552 14:22 น. - comment id 1059146
สบายดีครับ พี่ตุ้ม ขอบคุณที่นำกาพย์เห่มาร่วมแจมครับ ^ ^ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ ปรางค์ทิพย์
11 กุมภาพันธ์ 2553 14:42 น. - comment id 1098314
กลอนกรุงศรีอโยธยา
กรุงศรีอโยธยาข้าวปลาพร้อม
ประณตน้อมรุ่งเรืองดั่งเมืองฟ้า
มีองค์พระมหากษัตริย์ขัติยา
ทรงนำหน้าพร้อมธรรมอันอำไพ
เจ้าพระยา-ป่าสักไหลจักอ้อม เป็นน้ำล้อมรอบเมืองรุ่งเรืองไซร้
ลพบุรีมารวมด้วยอำนวยชัย รวมกันไปหนึ่งเดียวกลมเกลียวดี
ทั้งการค้ามาขายมิได้ขาด
มีหลายชาติภาษาคู่ค้านี้
มีไม้สักงาช้างแก่นฝางดี ใช้ย้อมสีผ้าไหมสดใสจริง
มีกำแพงสูงต่อเป็นหอรบ
ช่องยิงครบสร้างไว้ภูมิใจยิ่ง
หากศึกมาข้าตื่นขึ้นยืนยิง
เล็งจนนิ่งที่เดียวแล้วเหนี่ยวไกล
มีวัดวาอารามช่างงามงด
งามจรดสีทองเมื่อมองใกล้
โบสถ์หลังคาบราลีมีสีใส สะท้อนไปวาววับงามจับตา
พระที่นั่งสรรเพชญ์ปราสาทนั้น
เขาเล่ากันสีทองจับท้องฟ้า
ช่างงามงดสุดสรรจะพรรณนา อนิจจาเหลือเพียงแต่เสียงลือ
พระที่นั่งบรรยงรัตนาสน์
งามผุดผาดจริงแท้เหลือแต่ชื่อ
อยู่กลางเกาะเลาะเดินจนเพลินฤา ในมือถือตำนานเตรียมการไว้
พระที่นั่งวิหารสมเด็จนั้น
อยู่ติดกันสรรเพชญ์พระเสด็จใช้
ทรงว่าราชการทั้งคู่อยู่ภายใน ให้ชาวไทยมีสุขปลอดทุกข์ภัย
พระที่นั่งสุริยาสน์อมรินทร์
ก็สูญสิ้นตำนานเหลือฐานไว้
เข้าเดินชมเพลินเพลงวังเวงใจ เห็นสระใหญ่ไร้บัวแต่กลัวผี
พลับพลาตรีมุขเก่าไกด์เล่าว่า
พระราชาบวงสรวงพ่อหลวงนี้
ตั้งตรงที่เขาจัดเครื่องบัดพลี ดอกไม้มีสีงามอร่ามตา
วัดพระศรีสรรเพชญ์อย่าเอ็ดไป เห็นพระใหญ่กลางแสงที่แรงจ้า
ได้เดินชมแดดร้อนจนอ่อนล้า แผ่นเสมาเขาปักเป็นหลักไว้
เห็นเป็นแผ่นเสมาศิลาล้ม
บางแผ่นจมแผ่นแตกเขาแยกไกล
แผ่นนั้นแผ่นนี้มาต่อก็น่าใช่ แต่ทำไมปล่อยแยกให้แตกกัน
แผ่นเสมายังแตกแล้วแยกที่ หลายคนชี้สีซีดเขากีดกั้น
แม้ป่าเขายายเที่ยงก็เกี่ยงกัน พวกม๊อบนั้นถางป่าขึ้นฝ่าไป
แล้วจึงเอาเสาศิลาเข้ามาปัก เป็นรั้วรักชักแนวเป็นแถวใกล้
ตอนนี้ป่าแล้งจังระวังไฟ หญ้าคาไหม้อาจอ้อมไฟล้อมเอา
บนยอดเขายายเที่ยงนกเลี่ยงบิน
มีพื้นกว้างเป็นถิ่นยุคหินเก่า
พวกอยู่ล่างถูกจับถึงกับเฉา
ตีหน้าเศร้าเล่าความเพราะตามควาย
ขอย้อนมากรุงศรีอโยธยา อนิจจาพระหินยังบินหาย
พระเศียรขาดพลาดท่าเหมือนพระตาย
ช่างโหดร้ายใครทำระยำแท้
ผนังอิฐดูเก่าเหมือนเมายา เอนเอียงมาขายันพอกันแก้
ถ้านานไปยักษ์ขย่มต้องล้มแน่ จะดูแลเพียงนี้หรือพี่จ๋า
เห็นอิฐปูตะแคงรับแรงกด เพราะรู้ลดอิฐหนุนมีคุณค่า
ใช้ปูทางวางสลับไกลลับตา ตอนนี้หนาผุพังในวังเก่า
อิฐเก่าเก่าแผ่นเดียวนั้นมีค่า พระราชาตรัสไว้ดังไกด์เล่า
อาจสามารถสร้างอยู่อย่าดูเบา รวมกันเข้าติดต่อก่อกำแพง
สร้างป้อมค่ายรายรอบเป็นขอบคัน ช่วยป้องกันศัตรูผู้กำแหง
หากศึกล้อมกรุงก่อนพอผ่อนแรง ต้องยุทธแย้งยิงใส่ทำลายมัน
ป้อมปืนใหญ่ใช้ยิงตรงยิ่งนัก
กระสุนจักไกลกะระยะนั้น
เอาดินดำอัดใส่เข้าไปพลัน
ลูกเหล็กดันปิดบอกยิงออกไป
ใช้ลีลาการยุทธอย่าหยุดยิง
เป็นเป้านิ่งยิงกลับรับไม่ไหว
หาที่หลบให้ทันไม่ไม่บรรลัย
กำแพงใหญ่เห็นดีพ้นที่ตาย
หลักการยิงปืนใหญ่ต้องไม่ผิด
ควรยิงติดปิดก่อนจุดอ่อนหาย
ยิงหาผลฝ่ายเขาคือเป้าหมาย ต้องทำลายจุดอ่อนลงก่อนใคร
หากข้าศึกบุกเข้าถึงเรานี้
ให้เข้าตีตรงหน้าอย่าช้าไซร้
เมื่อข้าศึกอ่อนแรงแทงทันใด
ตรงหัวใจกองทัพจะคับขัน
เมื่อเห็นว่าข้าศึกจะถอยหนี
เข้ารุกโหมโจมตีถึงที่มั่น
หากฝ่ายเขาถอนม้าจนขาสั่น
ให้ปล่อยพลันหนีไปแล้วไล่ยิง
เมื่อเห็นว่าข้าศึกหนีหามีไม่
อย่าช้าไซร้พินิจดูจนรู้ยิ่ง
แล้วครอบครองพารารักษาจริง
แต่อย่าทิ้งทหารกล้าเรียกมาใช้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
