อรุณเช้าเงาแสงทแยงเสียด ละไมเมียดละมุนหนาวพราวหยาดฝน อุษาทอก่อมณีสีอำพล อุทัยทิศสุรีย์พ้นบนสันคิรี มโนภาพกำซาบมนัสรู้ อรุณตรู่ลู่ไหวขยายสี สว่างงำนำทมิฬเป็นขจี มวลวิหคภุมรีอึงมี่ไป มาลีป่าขาวงามยามแรกแย้ม น้ำค้างแซมแกมมณีวิสุทธิ์ใส ภุมราเชยชื่นระรื่นใจ อโณทัยใหม่วันตะวันจร จึงขลุ่ยไผ่เลาไม้บรรเลงล่อง บรรยายท่วงทำนองซอกสิงขร คีตธรรมดำเนินพนาดร สดับซ้อนวารีไหลไศลลง... อรุณเช้าทุกวันเห็นบางไหม อรุณใจใครเล่าจะคลายหลง อรุณคนน้อยนักทระนง อรุณชาติปลดปลงอนิจจัง อุษาฉายพรายแสงนภากาศ อุษามาศอำนาจพิลาสขลัง อุษาโยคโศกศัลย์สิ้นกำลัง อุษาคนมนต์หวังพลังมี มนัสผลมนต์ขลังพลังเช้า มรเงาทมิฬแห่งภูตผี มนูธรรมกำกับอรุณ-ราตรี มหาเช้าดนตรีกวีลำนำ ...
9 สิงหาคม 2552 10:31 น. - comment id 1025045
ยอดเยี่ยมมากครับ ใช้คำได้ละเมียด จริงๆ และเล่นคำได้ดีมากๆๆ
9 สิงหาคม 2552 13:04 น. - comment id 1025081
มองเห็นภาพวันใหม่ที่สดชื่นมากๆค่ะ
9 สิงหาคม 2552 18:04 น. - comment id 1025145
ใช้คำได้งดงามค่ะ
10 สิงหาคม 2552 15:16 น. - comment id 1025375
ภาษางดงามจังค่ะ
11 สิงหาคม 2552 15:55 น. - comment id 1025849
หวาๆๆๆ เช้าแล้ว... แสงอาทิตย์... อ๊ากๆๆๆ กลัวๆๆๆๆๆ กลอนเพราะมากครับ ^ ^