.
.... วันนี้ชั่วเช้ามาฟ้าสลัว แม้เมฆมัวหม่นบ้างฟ้ายังใส ตามแผนการเดินทางยังห่างไกล เขาบอกไปมุ่งสู่ลากูนา ที่ที่ไปเป็นที่เที่ยวทางเลี้ยวลด เป็นลำธารผ่านไปจรดหว่างภูผา มีสายน้ำดั่งฝอยฝนหล่นหลั่งมา ทั้งสองผาขอบข้างยังแปลกใจ หลั่งมาปานม่านน้ำท่ามผารก เป็นน้ำตกตามราวป่าแปลกตาใหม ไม่ว่าฝนตกมาฟ้าเช่นไร ทุกคนใครเปียกปอนพอปานกัน มาคราวนี้ที่สุดโลกในโตรกเขา แต่ใจเรายังทำใมเหมือนในฝัน ฝันถึงที่ดาวคอยหาลอยจันทร์ คิดถึงวันวันที่มีสองเรา แม้วันนี้ฟ้าที่นี่ยังสีฟ้า ก็จำวันจากมาฟ้าเหงาเหงา เพราะรู้ว่าวันต่อไปไม่มีเรา อารมณ์เหงาจึงตามข้ามฟ้าไกล ฟิลิปปินส์ถิ่นนี้ฤๅมีเจ้า เหลียวมองเหย้าเรือนข้างทางน้ำไหล สาวหน้าตาท่าทางอย่างคนไทย จะมีใครงามเกินเจ้าสาวตาคม ยามเลาะล่องท้องธารผ่านน้ำตก ในหัวอกหรือระอาท่าไม่สม แม้นทิวทัศน์งามตาน่าชื่นชม ใจระทมข่มมองผ่านม่านน้ำตา . .........
คนกุลา 22 พ.ค. 2552 11:40 น. - ID 126113 
1385
15
0
22 พฤษภาคม 2552 12:45 น. - comment id 988530
ทิวทัศน์งามยามนี้ที่จดจ้อง อยากขอลองดั้นด้นไปเที่ยวสักหน จะมีไหมสักวันจะได้ยล สัมฤทธิ์ผลจะมาเล่าสู่กันฟัง
22 พฤษภาคม 2552 13:19 น. - comment id 988548
ความงามของธรรมชาติที่น่าภิรมย์ .. แต่บางครั้งก็ทำไห้เราเศร้าได้เหมือนกันเนาะคุณลุง
22 พฤษภาคม 2552 13:25 น. - comment id 988554
จะรอฟัง ครับคุณ sincere ขอบคุณที่มาเยี่ยม ครับ
22 พฤษภาคม 2552 13:27 น. - comment id 988555
นั่นนะซี หนูแบม ฝนฟ้าแบบนี้ รักษาสุขภาพนะครับ
22 พฤษภาคม 2552 13:51 น. - comment id 988567
สาวฟิลิปปินส์ตาคม สวยนะคะ
22 พฤษภาคม 2552 13:56 น. - comment id 988573
อ่านแล้วเพลินครับ เหมือนเป็นลำนำการเดินทาง แบบว่านิราศม่านน้ำตา..ในป่าใจ ประมาณนั้นครับ..
22 พฤษภาคม 2552 14:34 น. - comment id 988577
คนฟิลิปปินส์กับคนไทยผมว่าคล้ายๆกัน ยกเว้นพวกลูกผสมสเปน จะออกไปทางฝรั่งหน่อยๆ ครับ คุณเพียงพลิ้ว
22 พฤษภาคม 2552 14:36 น. - comment id 988578
ขอบคุณสำหรับการมาเยี่ยมและความคิดเห็น ครับ คุณติตรากร ครับ
22 พฤษภาคม 2552 16:02 น. - comment id 988589
เศร้าปนเหงาๆ คราวไปเที่ยว.. เรื่องของเธอข้องเกี่ยวทุกสถาน เธอครองใจของฉันทุกวันวาร อีกกี่นานวาระพอจะลืม...
22 พฤษภาคม 2552 16:25 น. - comment id 988602
ภาพงาม กลอนไพเราะปนเศร้าค่ะคุณคนกุลา
22 พฤษภาคม 2552 17:05 น. - comment id 988629
ขอบคุณสำหรับการมาเยี่ยมเยือน ครับ คุณกุ้งหนามแดง
22 พฤษภาคม 2552 17:06 น. - comment id 988630
สวัสดี ครับ คุณอนงค์นาง ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือนและความคิดเห็น ครับ
22 พฤษภาคม 2552 17:07 น. - comment id 988631
เรื่องมันเศร้านะคะ...แม้จะมีความงามของป่าเขาเข้ามาให้เพลิดเพลิน
22 พฤษภาคม 2552 17:12 น. - comment id 988635
ผลงานที่แสนน่ารักเสมอ กับการเพ้อละเมอหา แบบนิราศรักเลยค่ะ ชอบทั้งน้ำตกและทะเลสาบค่ะ ทั้งๆที่เมืองไทย มีเพียงทะเลสาบน้อย อาจจะเป็นเพราะ ภาพฝังใจยามวัยเยาว์ พุดไปนั่งร้านกาแฟคนจีน ในหมู่บ้าน ข้างขวาร้าน มีภาพวิวประเทศทางยุโรป ที่มีภาพความงามสงบสุข มีเนินหญ้า มีกระท่อมหิน มีทะเลสาบ พุดชอบจินตนาการ ว่าตัวเองเป็นเด็กหญิงในภาพ หิ้วตะกร้ามีผักผลไม้ เดินร้องเพลงไปตามเนินเขา แล.. ลงมาละลิบจะเห็นทะเลสาบสีเงิน ที่เคยนำมาร้อยเรียงรจนา มากมาย ไม่นานนักได้ดูหนังเ ดอะซาวด์ออฟมิวสิค นั่นเลย ใช่เลย
.................. เคยกระซิบ.. บอก บางใครบางคนว่า ชีวิตที่แสนงดงาม คือการมีเพียงบัญชีบุญ กับ บัญชีเงินสด เพื่อจะได้ท่องเที่ยว ไปในโลกกว้างทางไกล หลังจากอยู่กับบ้านภายใน เจริญสติภาวนา และ สำหรับ พุด.. ยังรักที่จะอยู่กับธรรมชาติ คู่เคียงไปกับธรรมะ และที่สำคัญ ได้เดินทางไปกับผู้ที่เราสามารถแชร์ และแบ่งปันความงามความฝัน ยามได้สัมผัสทุกสรรพสิ่ง ที่แสนเงียบงามสงบ โดย.. เพียงแค่สบตากัน ก็แย้มยิ้ม.... ด้วยความรัก ความเข้าใจ พุดวางแผนจะไปไคโร ในไม่ช้านี้ และ อาจจะพยายามเดินทางบ่อยขึ้นค่ะ
22 พฤษภาคม 2552 17:36 น. - comment id 988646
ขออภัยที่ทำให้เศร้า ครับคุณโคลอน เลยต้อง แต่งกลอนธรรมสอนใจ ตัวเอง จะได้ไม่เศร้า นักมาพักขั้นระหว่างอารมณ์ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกันนะครับ
22 พฤษภาคม 2552 18:29 น. - comment id 988681
ถึงเที่ยวท่องล่องไปในถิ่นเหย้า มิมีเจ้าพี่เศร้าน้ำตาไหล กำลังหมดช่างทดท้อจริงหนอใจ ด้วยจำไปจึงไกลห่างทิศทางเดิน...*---*
22 พฤษภาคม 2552 18:56 น. - comment id 988695
สวัสดี ครับ คุณเอื้องคำ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือน กันเสมอมา ครับ
22 พฤษภาคม 2552 19:33 น. - comment id 988701
ในวัยเด็ก ผมเองผูกพันกับทะเล และทะเลสาปเสียมากมาย แต่เมื่อโตขึ้นชีวิตกลับผูกพันกับภูผาและแมกไม้ จนในบางครั้ง รู้สึกดังว่าป่าไพรคือแหล่งเกิดกายใจเสียด้วยซ้ำ คุณพุดครับ ผมไม่มีทั้งสองอย่าง ทั้งบัญชีบุญ และบัญชีเงินสด ยังต้องมีภาระผูกพันอีกมาก ที่เป็นอย่างนี้อาจเพราะว่าการที่ พยายามสลัดตัวออกจากโซ่ตรวนพันธนาการ บางอย่างที่ยิ่งพยายามดิ้นรนหนีออกเท่าไร เครื่องพันธนาดูเหมือนจะยิ่งร้อยรัดแน่นเข้าทบเท่าทวีคูณ ประมาณนั้น เพื่อให้มั่นใจได้ว่า ผู้รักเสรี จะต้องไม่สามารถหนีออกไปจาก สถานะที่ใครก็ไม่รู้ต้องการให้เป็น เคยอ่านงานของคุณฝากฝันที่อยากเป็นเช่น นกไพร คิดว่าหลายคนก็พยายามทำตัวเช่นนั้น แต่จากนกเลี้ยงที่ต้องการโหยหาเสรี จึงอาจต้องพานพบกับความอดอยากหิวโหย ต้องเจ็บปวดกับกรงเล็บอันแหลมคมของฝูงเหยี่ยว กระทั่งลมฝนอันหนาวยะเยือกใน ความมืดมิดแห่งราตรี ก็สามารถโบยตีจิตใจอันอ่อนล้า จนบางครั้งแทบราโรย แต่วันต่อวัน นกเสรีตัวนี้นคงค่อยๆกล้าแกร่งขึ้น กลางแรงลมแห่งเสรี สามารถบินไปทุกแห่งตามที่ต้องการ แม้ต้องอดบ้างบางมื้อ อดอยากบ้างบางคราว กระทั่งบาดเจ็บบ้างท่ามการทำร้ายของสายลม รวมทั้งจากการทำร้ายของฝูงเหยี่ยวและชะตากรรม เคยมีบางคนเขียนไว้ในบางที่นานแล้วว่าทำนองว่าหากบรรพบุรุษของเหล่านกไม่กล้าถลาเหิรลอยลงมาจากเพิงผา ใยเล่าสัตว์เลื้อยคลานที่มีหัวใจเพียงสามห้อง ตระกูลหนึ่งจะสามารถบินได้ในที่สุด ใยจะมีหวังใดเล่าที่เจ้าสัตว์เลื้อยคลานตระกูลนั้น จะสร้างห้องหัวใจห้องที่สี่ของหมู่ตนขึ้น และกลายเป็นเหล่านกที่สามารถเหิรบินไปทั่วท้องฟ้าเท่าที่ใจต้องการ หากความพยายามที่จะเป็นให้ได้ดังนกเหล่านั้น ต้องแลกมาด้วย การบาดเจ็บเหน็บหนาวและอดอยากโหยหิวสักเพียงใด การไม่ขออยู่อย่างเชื่องในกรงอย่างนกเลี้ยงอย่างที่เคยเป็นมา นั้นก็น่าจะเพียงพอกับความตั้งใจและพยายามแล้ว แม้จุดจบจะมีเพียงความพยายามอย่างที่เป็นมานับนานเนิ่น ก็ตามที ด้วยผูกพัน
22 พฤษภาคม 2552 21:34 น. - comment id 988744
มาอ่านแล้วอึ้งๆ ยังไงก็ไม่ทราบ คงต้องค่อยๆทำความเข้าใจค่ะ ในชีวิตเจ้านกไพร ที่แสนน่าสนใจและ น่าห่วงใยนะคะ .......................... พุดรัก ธรรมชาติทั้งป่าเขาลำเนาไพร ทั้งหมดทั้งสิ้นค่ะ เพราะเขียนงานจนคุณอิมตั้งนามให้ แล้วไพเราะมาก *อัญมณีแห่งไพรพฤกษ์* ไม่ทราบคนตั้งให้ลืมหรือยัง แต่พุดปลื้มมากค่ะ ชีวิตคือการเรียนรู้ ให้ผ่านพ้น นะคะ เห็นทุกข์ก็เห็นธรรมค่ะ บัญชีบุญ ไม่เชื่อค่ะว่าไม่มี จริงๆลองศึกษาเรื่องบุญให้ดีนะคะ เราต้องเข้าใจในการทำบุญ อย่างถ่องแท้ค่ะ ก่อนทำ ขณะที่ทำ และ หลังจากทำแล้ว บังเอิญพุดได้สนทนาธรรม กับอาจารย์ที่ท่านแตกฉานใน พระอภิธรรม ก็จำมานะ ตอนจัดรายการวิทยุ เราจะมีช่วงตอนธนาคารบุญ เปิดสายให้ท่านผู้ฟังโทรมา วันนี้ทำความดีอะไรบ้าง เล็กๆน้อยๆค่ะ รายการพุด ก็มีบทกวี บางทีพุดร้องเพลงเองเลยค่ะ แล้วก็เล่าข่าวสารบ้านเมือง และเพราะ การเมืองนี่แหละต้องพักก่อนค่ะ บัญชีเงินสด พุดโชคดีฟ้าเมตตาประทานพร ให้พุดซื้อที่ดินเก็บไว้ พุดเชื่อเรื่อง การยิ่งให้ยิ่งได้ค่ะ แต่พุดไม่เคยตั้งใจทำบุญเพื่อ หวังรวยเลยค่ะ มาเองค่ะ เงินทองของนอกกายนะคะ อริยทรัพย์ภายใน มีค่ายิ่งใหญ่กว่าค่ะ มนุษย์มากมาย ติดอยู่กับเงินมาก เปลือกมาก เลยไม่ได้สัมผัสเนื้อแท้เนื้อทอง ของความเป็นมนุษย์ ที่แสนงามมากค่าจนประมาณมิได้ ยาวแล้วนะค วันหลังว่ากันใหม่ ขอบคุณที่พุดเนแรงบันดาลใจ(บางงาน) ให้นะคะ ด้วยรักผูกพัน
23 พฤษภาคม 2552 07:50 น. - comment id 988806
""" แหมๆๆ..น่าแต่งเป็นนิราศเลยนะครับนี้ ขอให้มีความสุขนะครับ
23 พฤษภาคม 2552 10:48 น. - comment id 988841
มาอ่านแล้วอึ้งๆ ยังไงก็ไม่ทราบ คงต้องค่อยๆทำความเข้าใจค่ะ ในชีวิตเจ้านกไพร ที่แสนน่าสนใจและ น่าห่วงใยนะคะ คุณ พุด ครับ ขอบคุณที่รู้สึกถึงชีวิตของเจ้านกไพร ว่าเป็นที่น่าสนใจและน่าห่วงใย ส่วนความเข้าใจนั้นไม่เป็นไร ครับ เวลา สาระคำจะค่อยๆบ่งบอกตัวตน ของเจ้านกไพร ให้คุณ พุด ค่อยๆรู้จักตัวตนระทั่ง แม้วิถีแห่งเจ้านกไพรที่ตัวนั้น ที่เที่ยวท่องอยู่ในป่าปูน ป่าคลื่นแห่งโลกเสมือนจริง และป่าผู้คนอันหลายหลากสัญญลักษณ์แห่งภาษาพูดและวัฒนธรรม ในบางภาพลักษณ์ เจ้านกไพร ตัวนั้นดูโอ่อ่าอลังการณ์ ด้วยมายาภาพที่ถูกสร้างและถูกเห็น ขณะที่ในอีกบางมายาภาพ เจ้านกไพรตัวนั้นกำลังอับจนด้วยการถูกไล่ต้อนรุมตี โดยชะตากรรม ที่จะต้องเกิดขึ้นจากวิถีที่ตนได้เลือก ก่อนที่จะผ่านพ้นไป ในบางมายาภาพเจ้านกตัวนั้นคือ นกผู้ทรงควาภูมิรู้และอิทธิพลทางความคิด ที่รู้สึกสิ้นเสียทุกอย่างแห่งชีวิตของมวลหมู่นก ทั้งชีวิตในกรงทองอันวิจิตรที่จากมา และชีวิตกลางป่าไพรที่ต้องดูแลตัวเอง กระทั่งต้องคอยรักษาบาดแผลและซับเลือดแห่งตนในยามบาดเจ็บ ในที่สุดเจ้านกไพรตัวนั้น ก็ได้มาถึงจุดของภาวะแยกแย้งเหล่านั้นกำลังอันตรธานไป ภาวะความเป็นหนึ่งเดียว กำลังเกิดขึ้น และปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าเจ้านกๆไพร วันที่ไร้แล้วซึ่งชีวิตแห่งนกในกรงทอง หรือนกไพร วันที่การดำรงอยู่ของมายาภาพอันสวยสล้างกับความเป็นจริงที่อับจนซอมซ่อ ที่แยกแย้งจากกัน กำลังจะสิ้นสุดลง วันที่ภาพโอ่อ่าอลังการณ์และภาพแห่งความเรียบง่าย ที่เคยเห็นและเป็นอยู่อย่างแยกแย้งกำลังกลืนกลายสลายรวมเป็นดังเนื้อเดียวอย่างนิรันดร์ วันซึ่งอารมณ์ฝันอันเลิศลอยและสวยงามกับความจริงที่ดูเคร่งครัด คับข้องจะไม่มีช่องว่างที่แตกต่างกันอึกต่อไป นิรันดร์กาล เป็นวันที่เจ้านกตัวนั้นได้รู้สึกถึงวิญญาณไพรในตัวตนที่รักอิสสระเสรีที่ต้องการอยู่ในห้วงแห่งดวงใจเสมอไม่ว่าในยามใด ยามแม้ตัวตนจะประดับประดาภัตราภรณ์อันตระการปานใด หรือกำลังเปลือยเปล่าอยู่ท่ามป่ารกพงเรื่อแห่งหนไหนก็ตาม เป็นวันที่เจ้านกตัวนั้นรู้สึกได้ถึงรวงรังที่เสรีตามที่ต้องการ ไม่ว่ารวงรังจักทอถักด้วยสุวรรณพฤกษาหรือหญ้าฟาง เป็นวันที่นกตัวนั้น ได้รู้สึกถึงเวิญาณไพรอันเสรีที่แท้จริงแห่งชีวิต เสรีที่ไม่มีอะไร หรือสิ่งใดมาเป็นข้อจำกัดตัวตนและวิญญาณแห่งเจ้านกได้อีกต่อไป ไม่มีขอบเขตุ วิถีใด จะกั้นขวางเจ้าตัวนั้นได้อีกอีกเลย แม้แต่เส้นแบ่งของความเป็น ความตาย ที่มันเคยขลาดกลัว ก็ตาม เป็นวันที่มันอาจต้องการเพียงบางนางนกที่เข้าใจ สิ่งที่มันกำลังประสบอยู่ เพื่อร่วมรับรู๋แห่งห้วงอารมณ์นั้น ร่วมกัน ก็คงจะเท่านั้น เองจริงๆ ด้วยผูกพัน
23 พฤษภาคม 2552 10:55 น. - comment id 988847
แบบว่า ยามนิราศห่างน้องจากห้องหอ ในยามรอแรมร้างกลางป่าฝัน ท่ามม่านน้ำนิยามใจของใครกัน อยากฝากฝันถึงนางผู้อยู่แสนไกล เอาแบบนี้ใช่ไหมครับ คุณฝากฝัน อากาศแบบนี้รักษาสุขภาพ นะครับ
23 พฤษภาคม 2552 11:12 น. - comment id 988858
สวัสดีค่ะภาพสวยจัง
23 พฤษภาคม 2552 12:07 น. - comment id 988903
ยามเห็นอะไร ก็มักเอาใจไปวางเคียง นะครับ คุณ somebody ขอบคุณที่มาเยี่ยม ครับ
23 พฤษภาคม 2552 12:44 น. - comment id 988913
ดูสวยจังค่ะ อิจฉาจังที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติแบบนี้นะค่ะ
23 พฤษภาคม 2552 19:57 น. - comment id 989056
อย่าอิจฉา เลย ครับ คุณ พิมพ์แก้ว ก็เอามาฝากแล้วนี่ไง ครับ
24 พฤษภาคม 2552 01:22 น. - comment id 989197
แก้วประเสริฐ.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
