ธรรมชาติ.กับความรัก กลิ่นอายแห่งท้องนา..ป่าไพร

ทิพย์โนราห์ พันดาว

...เหมือนข้าวคอยเคียว...
ฝากเสียงนี้ ผ่านลมซึ้ง มาถึงพี่
เป็นวจี บอกกล่าว จากสาวทุ่ง
หรือลืมรัก สองเรา หลงสาวกรุง
หลงน้ำปรุง ลืมสิ้น ถิ่นท้องนา
ตะแบกบาน โรยร่วง สีม่วงอ่อน
น้องอาวรณ์ คิดถึงพี่ ที่ห่วงหา
เสียงหรีดไพร กังวานแว่ว แผ่วลมมา
ยามนิทรา ใจสะท้อน สุดอ่อนทรวง
เหมือนข้าวรวง รอเคียว มาเกี่ยวขาด
พิศวาท  เช้าเย็น เป็นห่วงหวง
รอพี่กลับ   คืนสิ้น ถิ่นรังรวง
ฝากลมทวง สัญญาชาย กับสายลม
 ...เพ้อ....ณ เถียงนา
ตะวันเย็น เลือนลาง ริมฉางข้าว
หมู่แมลงเม่า บินลอย คอยเล่นฝน
หม่นเฆมมัว ทั่วหล้า นภาดล
กลิ่นไอวน ลอมฟาง ข้างคอกควาย
ลมฝนแรง เดือนดับ รับหน้าร้อน
ดูจันทร จากลา เวหาหาย
หยาดน้ำฝน พรมหยาด สาดประปราย
หนาวเนื้อกาย ไร้คนเคียง บนเถียงนา
ฝนหลั่งร่วง ดินรับ ซึมซับหยาด
เพราะดินขาด ความชื้น แห่งผืนหล้า
ยามฉันหลั่ง รินร่าย สายน้ำตา
หวังสักครา ใครจะรับ ซึมซับทรวง
......ลมรัก.หรือ ลมลวง..
ลมหอบรัก ผ่านมา หาใครเล่า
ดวงใจเศร้า ของข้า ล้าแสนเข็ญ
ไม่อยากรับ รักหวาน ผ่านลมเย็น
กลัวจะเป็น รักลวง ติดบ่วงใจ
ลมหอบรัก กลับไป ไกลไกลเถิด
ข้ากลัวเกิด ความระทม ยามลมไหว
รักครั้งเก่า ที่ลาร้าง ยังค้างใจ
วอนลมไพร หอบรักคืน อย่าฝืนเลย
..ดุเหว่าแว่ว...
ดุเหว่าแว่ว กังวาน ยังหวานหู
ป่านฉะนี้ ยอดพธู อยู่แห่งไหน
ระทมทุกข์ หรือเกษม ปรีเปรมใจ
อยู่พงไพร หรือครอง เรือนสองเรา
ดุเหว่าหวาน ขานรับ อรุณรุ่ง
ใจยังมุ่ง สานฝัน  ในวันเก่า
กลิ่นไอฝัน มิเคยจาง ทางสองเรา
เนิ่นนานเนาว์ ใจยังมั่น อยากฝันเคียง
                                                           ทิพย์โนราห์ พันดาว