ตะวันฟ้อน ร่ำร่าย กับปลายฟ้า สกุณา คลอขับ รับไพรสัณฑ์ เจ้าเมฆขาว ออดอ้อน ค้อนตะวัน แอบรำพัน เหงานัก เมื่อรักจาง หากภูผา ขาดคู่ อยู่เป็นเพื่อน ดินยังเยือน ปลอบเอย ไม่เคยห่าง หากธารา ช้ำหนัก รักเลือนลาง จันทร์ยังวาง ใจมั่น ไม่ผันแปร แม้ดวงดาว ร่ำร้าว เมื่อคราวรัก ยังผ่องพักต์ เด่นดวง ดั่งพวงแข ส่องแสงพราว แม้นหนาวนัก รักไม่แล ลมยังแคร์ ไม่เปลี่ยนทิศ พัดผิดทาง ทุกสิ่งสรรพ ในโลก เคล้าโศกสุข เหมือนฉันทุกข์ เพราะผูกพัน มาหันห่าง มีชีวิต ก็เบือนบิด ผิดหนทาง ล่มอับปาง เพราะเรือรัก มาหักลำ ตะวันฟ้อน ร่ำร่าย กับปลายฟ้า ใจคนล้า รอใครคืน มาชื่นฉ่ำ ร่วมขับขาน บทเพลงไพร ใส่ลำนำ ร้อยเรียงคำ บทเพลงใจ ใส่กวี ทิพย์โนราห์ พันดาว
9 เมษายน 2552 12:17 น. - comment id 972133
สวัสดีค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกล้วนมีขึ้น คู่กันเสมอ หากเมื่อมีแค่หนึ่ง อีกหนึ่งก็จะไม่สมบูรณ์
9 เมษายน 2552 15:23 น. - comment id 972173
ทิพย์ดาราพรายแสงขับเมฆหม่น รอลมฝนบนฟ้าพายุผ่าน รุ้งเรืองรองนำทางใจเลิกรอนราน นิรันดร์กาลเวลาแห่งฟ้าดิน
9 เมษายน 2552 16:23 น. - comment id 972200
หวัดดีคับ...คุณทิพย์ฯ... คุณทิพย์เนี๊ยะ...เขียนกลอน...ได้ดี...ได้ไพเราะมากนะ...ขอรับ... สงกะสัย...หลับ...ฝัน...ก็เป็นคำคล้องจอง...ด้วยนะเนี๊ยะ.... มีความสุข...ในวันปีใหม่ไทยเรา...นะคร๊าบบบบบ
9 เมษายน 2552 19:36 น. - comment id 972225
สบายดีไหมคะ คอมพ์เจ๊งคะ เพิ่งซ่อมเสร็จ