เงาสะท้อนใส่สีลงกลางสระ ใบปกปะผิวน้ำกลางบึงใส ปทุมมากลีบงุ้มนุ่มละไม อโณทัยชอนแสงแทรกอุบล ผสมลงกับไอหมอกละลอกขาว สีนวลพราวอ้อมล้อมฮ้อมประสม เปรียบเสมือนเก็ดมณีที่พรั่งพรม พริ้วลู่ลมลงบนกลีบสีเงินยวง ยามลมพัดน้ำค้างล่วงดูหยดย้อย ประดิษฐ์ดอยภาพเสมือนเช่นบวงสรวง กระทบแสงนำค้างฝอยประดอยดวง ตรักตรึกทรวงประโลมพิศประสิทธิ์กาย ยามดอกโอนเอนอ่อนประนอมจิต เหมือนชวนชิดให้หมู่ผึ้งคะนึงหมาย น้ำหวานย้อยบริสุทธิ์ดุจเก็ดทราย หากลิ้มพรายแม้น้อยนิดต้องติดทรวง
กวีเดินดิน 4 เม.ย. 2552 09:08 น. - ID 124783 
1598
1
0
4 เมษายน 2552 13:00 น. - comment id 970324
แหม...งดงามสมชื่อ..กวีเดินดินจริง ๆ ครับ.. ..แบบว่า
4 เมษายน 2552 18:20 น. - comment id 970447
เพราะจังค่ะ เห็นภาพเลย
5 เมษายน 2552 21:00 น. - comment id 970701
ยามดอกไหว โอนอ่อน สะท้อนจิต เฝ้าเพ่งพิศ บัวงาม ดุจความฝัน ส่องประกาย ทายท้า แสงตาวัน สิ่งสำคัญ ดอกบัว บอกตัวตน......ฯ ..อ่านบทกลอนนี้..คิดถึง..บัว 4 เหล่า..ค่ะ...เขียนกลอนเปรียบเทียบได้ดี..แวะมาทักทายกันค่ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
