สุริยนต์ส่องแสงแรงจากฟ้า แผ่นภาขจรจ้ารัศมี หมู่วิหกบินผกผินรื่นฤดี คงไม่มีที่ใดเปรียบเทียบบ้านเรา อยู่ท้องนาทาบฟ้าถึงทิวทุ่ง หอมกลิ่นฟุ้งไอดินถิ่นฟางข้าว เหลืองอร่ามท้องนาพาสกาว เห็นรวงยาวดั่งเพชรเจ็ดมณี ยามอาทิตย์อัสดงก็หลงแสง ท้องทุ่งแดงดั่งทิบทิมประจิมสี ดาวระยับเดือนประดับดั่งมณี แต่งแต้มสีบุษราพาน่าชม ไม่ต้องมีแสงนีออนสว่างนัก ไม่ต้องมีเครื่องจักรพัดลมเป่า แสงสลัวตะเกียงรั้วส่องเรียงราว เพียงสายลมพัดเบาเบาเราชื่นใจ
ภัทราภา 29 มี.ค. 2552 12:39 น. - ID 124616 
1590
1
0
29 มีนาคม 2552 18:47 น. - comment id 968371
สวัสดีค่ะ คุณ ภัทราภา กลอนเพราะจังค่ะ เห็นภาพเลย อ่านแล้วคิดถึงบ้านค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
