๏ ยินเสียงพร่ำคำแว่วแผ่วกระซิบ ละล่องลิบลอยคว้างในกลางหาว ถ้อยคำวอนฉะอ้อนขอคอยง้อดาว จงพร่างพราวพรั่งฉายพรายรุจี ยินเสียงพร่ำคำครวญชักชวนชิด เดือนอย่าบิดเบือนผันหันพักตร์หนี คคนางค์จะร้างไปในราตรี เพราะไร้สีเลือนแสงแจ้งแจ่มจันทร์ ใช่เมฆาจะกล้าแกล้งบังแสงอับ ใช่จะดับดาริกาพาผิดผัน ใช่จะเลือนเดือนหม่นระคนควัน ใช่จะกั้นกีดขวางให้หมางใจ จึงพรอดพร่ำคำอ้อนวิงวอนว่า วาดนภาพราวพร่างสว่างไสว ด้วยดาวเดือนเหมือนสวรรค์อันอำไพ ด้วยหทัยเห็นชอบ...ประกอบกัน ๚ ๛ ...
วฤก 15 มี.ค. 2545 22:48 น. - ID 12129 
845
4
0
16 มีนาคม 2545 00:27 น. - comment id 40859
ฟ้าหม่นกับคืน..คนช่างฝัน ฟ้าไร้จันทร์กับคนที่ขวัญเสีย ฟ้าไร้ดาวสิ้นแสงเคยคลอเคลีย ฟ้าลอยเรี่ยใจใจและจันทร์ฝันลอยไกล! รักกลอนของคุณหมอค่ะ คิดถึงนะคะ
16 มีนาคม 2545 04:05 น. - comment id 40883
อาจารย์.... เพราะทั้งกลอน.... สวยทั้งรูปเลยจ้า....
16 มีนาคม 2545 14:25 น. - comment id 40935
เพราะมากเลยครับ
16 มีนาคม 2545 14:37 น. - comment id 40937
^_^
16 มีนาคม 2545 15:07 น. - comment id 40947
หากฟ้ามีแต่จันทร์อย่างเดียว คงดูว่างเปล่าเกินไป หากฟ้ามีแต่ดวงดาวอย่างเดียว ก็เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง หากฟ้าไม่มีเมฆหมอก เราอาจไม่รู้ว่า แสงดาว แสงเดือน สวยงาม สว่างไสว ฟ้าจะสวยได้ ต้องมีสามสิ่งประกอบกัน อือ..เจทท์มาบ่นไรเนี่ย o_O~
17 มีนาคม 2545 01:03 น. - comment id 41083
เพราะจังเลยค่ะ ชอบภาษาสวย ๆ อย่างนี้มากเลยค่ะ
19 มีนาคม 2545 09:09 น. - comment id 41332
*^__^*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
