เมฆสีดำคล้ำคาดพาดขอบฟ้า บังดารามืดมิดมัวทั่วเวหน ราตรีลับอับแสงแฝงมืดมน ซู่สายฝนสาดซัดซ่าทั้งราตรี กบเขียดร้องก้องระงมขรมเซ็งแซ่ ข่มตุ๊กแกข้างฝาใหญ่ในค่ำนี้ ธรรมชาติชุ่มชื่นคืนดินดี ทุกถิ่นที่กลับอุดมทรัพย์สมบูรณ์.
1 พฤศจิกายน 2551 09:54 น. - comment id 909276
ฝนตกหนักฟากโน้นจนล้นฝั่ง แต่แปลกจังพี่อยู่ไกลในถิ่นฐาน กลับรู้สึกยะเยือกเย็นในดวงมาน ฝนทางนั้นหนาวถึงนี่นี่เรื่องราว เป็นห่วงสาวคงหนาวมากจากสายฝน อยากดั้นด้นไปหาฝ่าลมหนาว ไปกางร่มห่มผ้าให้นงเยาว์ ไล่ความหนาวให้ลาลับไม่กลับคืน หนาวจัง...วุ้ยยย
1 พฤศจิกายน 2551 17:15 น. - comment id 909376
"ฝนพรำฉ่ำชื่นจิตทุกทิศา ทั้งทิวาราตรีมิขาดสาย ดนตรีธรรมชาติบันดาลดล ชุบชีพชนสรรพสิ่งสุขไร้ทุกข์เอย"
1 พฤศจิกายน 2551 17:25 น. - comment id 909381
เหม่อมองสายฝนบนฟากฟ้า สัมผัสผิดเลยหนาเพื่อนเอ๋ย พิมพิมไปเหม่อเหม่อไปก็ไม่เคย จึงขอโทษเพื่อนเอยโปรดอภัย.... ขออภัยค่ะ สัมผัสรรครับผิดเลย
2 พฤศจิกายน 2551 00:16 น. - comment id 909570
อ่านกลอนแล้วหายหนาวเลยคุณกิตติเวทย์
2 พฤศจิกายน 2551 00:17 น. - comment id 909572
ขอบคุณค่ะคุณครูกระดาษทราย มิเป็นไรค่ะ...
14 ธันวาคม 2551 16:17 น. - comment id 924048