หน้าส่วนตัว
ฟ้าสีเทา ลมหนาวล่อง ละอองฝน
วสันต์พ้น ผ่านสู่ ฤดูหนาว
ลมเอี่อยชม คล้ายพ้อ ช่อทองกวาว
ทุ่งทองคราว ลมไหว อาลัยวอน
หมู่แมกไม้ ส่ายใบ อาลัยนัก
หยาดแห่งรัก ผันจาก ยากถ่ายถอน
คิดถึงเอย เคยชื่น ผืนดินดอน
ให้อาวรณ์ ไร้คำ แม้ร่ำลา
ยามฝนผ่าน ร้างกัน ไร้วันชื่น
แม้ไม่คืน กลับสู่ หมู่พฤษา
วิหคร้อง ขานรับ จับอุรา
เหมือนสัญญา เคยมั่น มาผันแปร
ตะวันสาด แสงพราว หนาวแทนทด
ใจกำหนด ว่าจำ ย้ำรอยแผล
อดีตลึก ผนึกรัก ปักดวงแด
ฝังกุญแจ ขังใจ ในนิรันดร์
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทิพย์โนราห์ พันดาว 28 ต.ค. 2551 09:49 น. - ID 119906 
1523
0
0
28 ตุลาคม 2551 16:41 น. - comment id 908259
อ่านแล้วอยากแต่งแบบนี้ได้จังคะ พี่ฤทธิ์ เคยพ้อพิมว่าพิมลองแต่งธรรมชาติป่าเขาดูสิ ลองแล้วง่ะคะ..มะรู้มะไหร่จะได้ภาษามวลไม้สวยงามแบบนี้แต่จะพยายามคะ
28 ตุลาคม 2551 17:39 น. - comment id 908288
หยาดฝนหล่นพรมลงบนยอดหญ้า เอ่ยกล่าวลาจะไปกับหน้าวสันต์ อ้อยอิ่งนานเนาก่อนเราจากกัน วอนหญ้านั้นอย่าลืมกันหันหาแต่หน้าเหมันต์ แมเยี่ยมชมค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
