ละอองฝนไล้โลมห่มปกป่า เสียงนกกาเจี้อยแจ่วมาหาอาหาร ปลาน้อยใหญ่ว่ายวนทวนลำธาร สรรพสัตว์ร้องกังวานทั่วพงพี แต่บัดนี้น้อยเหลือฝนจากฟ้า ไม้ในป่าวอดวายไปไหนนี่ หมู่สิงสาลดหายไปทุกที ท้องนทีก็เกรี้ยวกราดขาดชีวา ใครล่ะใครทำลายสมดุลย์โลก วิปโยคแล้วจึงซึ้งคุณค่า เพราะตักตวงมิพักเรื่อย ๆ มา วันนี้หนาธรรมชาติมาทวงคืน ละอองฝนคงกลับโลมห่มทั่วหล้า หากรักษาพนาให้กลับฟื้น ช่วยเสกสรรปั้นสร้างทุกอย่างคืน ดึงความชื้นฉ่ำชื่นสู่โลกา มิใช่เพียงภาระคนหยิบมือ แต่มันคือสิ่งทุกคนควรรักษา ตอบแทนบ้างที่ยืนพื้นพสุธา ใช่โยนกันไปมาหน้าทีใคร
สายลมเดือนตุลา 27 ต.ค. 2551 12:43 น. - ID 119885 
1392
2
0
27 ตุลาคม 2551 14:40 น. - comment id 907933
มาร่วมด้วยช่วยกันแก้วิกฤติ เพื่อชีวิตของคนทั่วทั้งหล้า ประหยัดใช้ทรัพยากรเกินอัตรา ยืดเวลาก่อนจบโลกโศกนาฏกรรม
27 ตุลาคม 2551 16:07 น. - comment id 907940
ธรรมชาติสวยงามอร่ามนัก มันเสื่อมลงจงตระหนักช่วยรักษา คนละมือคนละไม้ได้เวลา ไม่ต้องเกี่ยง กันหรอกหนา ..หน้าที่ใคร ..เป็นหน้าที่ของเราคนไทยทุกคนครับ..พี่น้อง
27 ตุลาคม 2551 16:11 น. - comment id 907941
เป็นหน้าที่ของเราค่ะ
27 ตุลาคม 2551 22:46 น. - comment id 908031
เมืองห่าเมืองเหวเมืองใหญ่ รุกไล่ธรรมชาติขาดสบั้น คนจะสูบกินดื่มเสพย์ถึงไหนกัน เมื่อสักวันก็ต้องไปไม่เหลือคนขอแจมด้วยคนนะครับ บทนี้เขียนไว้นานแล้ว
28 ตุลาคม 2551 15:57 น. - comment id 908109
ขอบคุณทุกๆคนนะคะ..ที่ช่วยรับหน้าที่นี้ มาช่วยกันนะคะ
28 ตุลาคม 2551 15:12 น. - comment id 908221
เป็นหน้าที่ของเราทุกๆคนค่ะ
29 ตุลาคม 2551 09:18 น. - comment id 908388
ป่าของใคร ของคนไทย มิใช่หรือ แต่รัฐ ฤา ถือสิทธิ์ ให้ตัดขาย สัมปทาน การตัดไม้ มีทำไม ตัดเข้าไป ไพรของเรา เศร้าใจจัง อีกยังมี ไอ้พวกบ้า สินค้าไม้ เลยมีคน คิดทำลาย ตัดขายฝัน ป่าอยู่คง ดำรงคู่ อยู่นิรันดร์ ป่าเหี้ยนพลัน ชีวันดับ กับเลื่อยยนต์ ต้องจับมานมาตัดแขนตัดขา ผูกเสา เทน้ำ(โคลน)ให้ท่วมถึงจมูก ให้อยู่สัก 2 วัน...... โทษ....ฐานลักลอบตัดไม้ฯ สวนรัฐฯ ต้องเปลี่ยนนโยบาย ใหม่หมดเรื่อง สัมปทานป่า....จร้า.........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
