ขอยอมรับความจริงสิ่งเหล่านี้ เคยคิดหนีทีไรไปไม่พ้น เพราะหัวใจของเรายังเป็นคน หนีวังวนห้วงรักยากจริงๆ เคยบอกปัดปฏิเสธเหตุผลลับท์ แต่ใจกลับรานร้าวเศร้าขื่นขม ทรมานสุดทนจนระบม แอบสาสมความคิดปิดบังใคร จะบอกใครให้รับรู้ยังอ้อมแอ้ม กลัวเสียแต้มเชิงชายอายขวยเขิน เอาสิน่า ฝืนอย่างนี้ทุกข์เหลือเกิน คงบังเอิญมีใคร ปลอบใจแทน มองฟ้ากว้างยังมีที่เวิ้งว้าง พอมีหวังสร้างฝันนั้นอีกหน โลกใบนี้เป็นอย่างเราใช่เพียงคน สลัดพ้นไม่ยอมแพ้แม้หมดทาง.