อิจฉาความรัก จันทรา...ดารา

ฝนทอง

สิ้นวสันต์ฟ้าใสในกลางคืน
ทั่วแผ่นพื้นนภาดาราพราว
พระจันทร์ส่องแสงสุกสกาว
สายลมหนาวพัดผ่านสะท้านจิต  
นั่งคนเดียวมองดาวเดือนบนฟ้า
แสงจันทราส่องสว่างทั่วทุกทิศ
หมู่ดาราระยิบแสงตามสิทธิ์
เพียงน้อยนิดที่เปล่งแสงแห่งราตรี
คล้ายจะบอกความนัยให้รับรู้
พระจันทร์อยู่แห่งใด ไปทุกที่
แม้ดวงเดือนส่องแสงที่มากมี
แสงริบหรี่ที่มีจะส่องไป
ยามทิวาจันทราหลับลับขอบฟ้า
มวลดาราก็จะอยู่ไม่ไปไหน
ยามราตรีพระจันทร์ส่องแสงไกล
ดาวทั้งหลายจะให้แสงวะวับวาว
เห็นดาวเดือนเคลื่อนไปในโพยม
ดาวคู่โสมส่องแสงล้อลมหนาว
ดาวเคียงเดือนเคลียคลอทอแสงพราว
อยู่กลางหาวห่มรักสลักทรวง
เริ่มเหมันต์วันฟ้าใสในราตรี
ฉันคนนี้อยู่ที่เก่าเหงาเหนี่ยวหน่วง
ไร้ผู้คนเคียงข้างอย่างเป็นห่วง
ใจทั้งดวงจึงเหงาหงอยและน้อยใจ
นึกอิจฉาจันทราดาราคู่
ดาวเดือนอยู่เคียงกันดูสดใส
ส่องแสงนวล...ระยิบระยับทั่วไป
แสงแขไขคู่แสงของดารา
ลมหนาวพัดเย็นเยือกจนตัวสั่น
แลเห็นจันทร์เคียงดาวเศร้านักหนา
เมื่อไหร่หนอตัวฉันจะมีคนมา
อยู่เคียงข้างกายาเหมือนเดือนดาวฯ