จำปา มาลาใจ ดอกจำปาหอมหวนชวนหลงใหล ประทับใจไม่รู้สิ้นทั้งกลิ่นสี สองสวรรค์จรรโลงโขงนที เชื่อมน้องพี่ไทยลาวเจ้ามาลา คือดอกไม้แดนดงพงไพรพฤกษ์ ดอกสำนึกเตือนเรียมรักตระหนักค่า ให้ภูมิใจในคำดวงจำปา ฟังทุกคราคิดทุกครั้งยังเตือนใจ เป็นดอกไม้ในป่าค่าน้อยนิด แต่ดอกไม้ก็วิจิตรทุกสมัย ครั้นอยู่ดินงามดินทุกถิ่นไป ครั้นบานไหวหทัยชื่นรื่นอุรา เหมือนดอกไม้ดอกนี้อ่อนต่อโลก แต่ก็โชกเลือดนักสู้อย่างผู้กล้า ถ้าจะบอกดอกไม้ไร้ราคา ก็เป็นสิ่งบูชามาช้านาน หรือดอกไม้มีไว้ให้เด็ดเล่น เหมือนดังเป็นดอกริมทางคนย่างผ่าน แต่เจ้าคือดอกไม้แห่งสายธาร เพื่อเบ่งบานลูกข้าวเหนียวเก็บเกี่ยวชัย ใช่ดอกฟ้างามอยู่คู่กับฟ้า แต่เจ้าคือเพื่อนน้ำตาคราร่ำไห้ ณ วันหนึ่งซึ่งเมื่อไม่เหลืออะไร แต่ยังเหลือหัวใจให้จำปา สู้เถิดเพื่อนจำปาข้าร่วมสู้ เจ้าต้องอยู่คู่แผ่นดินคู่ถิ่นหล้า หอมเย็นเย็นของเจ้าเคล้าน้ำตา คือความกล้าความแกร่งแรงพลัง ความแกร่งกล้าเช่นนทีดอกสีขาว มิใช่ดาวโดดเด่นเป็นความหวัง คือดอกดินอยู่ดินแผ่นดินยัง อาบเลือดกรังแห่งนักสู้คู่เมืองลาว
13 ตุลาคม 2551 12:46 น. - comment id 904299
โอ้จำปาลาไกลให้วิโยค ข่มใจโศกตัดใจลาคราไห้หวน เจ้างดงามยิ่งนักจักเชิญชวน ดอกลำดวน...ชวนจำปา...อย่าลาไกล..
13 ตุลาคม 2551 18:27 น. - comment id 904338
สวยจังคนในรูป กลอนเพราะคะ สบายดีน๊า
14 ตุลาคม 2551 10:26 น. - comment id 904426
ดอกไม้ไหนๆ ก็มักสวยในตัวของมันเอง อยู่แต่ว่า ใครจะชอบแบบไหน