ไพรเพลงพิณรินไหลสายน้ำแก้ว กังวานแว่วแผ่วพลิ้วทิวไม้ไหว เมโลดี้คีตการธารพฤกษ์ไพร มวลแมกไม้ไสวช่อล้อลมครวญ เสียงสายลมพรมสายน้ำร่ำลาเมฆ สวรรค์เสกวิเวกขับสดับหวล เพลงสายธารผ่านภูผาฟ้ารัญจวน เหมือนเสียงสรวลชวนเชิญดำเนินไพร เหล่าวิหคนกร้องก้องป่ากว้าง ทั้งลิงค่างบ่างชะนีกวางหมีไก่ ร่วมบรรเลงเพลงธรรมชาติวาดฝันไกล ทุ้มละไมไพเราะเสนาะทรวง เพลงใบไม้สายธารลานเขาโขด เหมือนตัวโน้ตโลดเล่นเส้นสายสรวง ดุจคนธรรพ์บรรเลงเพลงดาวดวง เลยลับล่วงหวงแหนแดนพนา ย้อนอดีตสายน้ำย้ำรำลึก ในไพรพฤกษ์สายธารผ่านภูผา เหลือเพียงคำเล่าขานตำนานมา นับวันป่าร่อยหรอรอพลิกฟื้น ฤาหมดแล้วสายน้ำแก้วแพรวพิลาส วิประวาสป่าจ่อมจมข่มใจขืน ทุกคราวเยือนเตือนย้ำสุดกล้ำกลืน ใยหน้าชื่นอกตรมชมป่าไทย ........................................... ความเงียบสงัดในป่าดงพงไพรเมื่อ 20-30 ปีก่อน(ผู้เขียนเคยเรียน มช. ปี 2522-2525 ) ได้ไปสัมผัสเมื่อครั้งเดินขึ้นดอย จึงได้ยลยินเสียงดนตรีธรรมชาติจากป่าเขา ได้ยินเสียงสายลมพรมสายน้ำ ไหลรินคล้ายเสียงพิณบรรเลง กังวานแว่วแผ่วพลิ้วกระทบทิวแมกไม้ ไหวระริก ดั่งเพลงใบไม้ทักทายสายลม ประโลมลูบไล้สายธารที่กำลังร่ำลาก้อนเมฆ เสียงสายน้ำไหลผ่านลานหิน โขดเขา ผสมผสานกับเสียงสิงสาลาสัตว์ นกร้อง กู่ก้องป่า จึงคล้ายกับบทเพลงแห่งธรรมชาติ เหมือนมีคนธรรพ์มาบรรเลงตามเส้นเสียงตัวโน้ต เพื่อขับกล่อมป่าเขาให้มีชีวิตชีวา แต่มาบัดนี้ ผู้เขียนได้อ่านพบใน เว็บ www.lannacorner.net/ น้ำตกห้วยแก้ว กลายเป็น อดีตสายน้ำแห่งความทรงจำ เนื่องจากน้ำตกที่มีอยู่ แห้งสนิทไม่มีน้ำแม้แต่น้อย พอช่วงฤดูฝนก็มีเฉพาะน้ำที่ไหลเอื่อยๆเท่านั้น ทางองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ จึงได้ทำน้ำตกเทียม และปรับปรุงภูมิทัศน์ด้วยการปลูกต้นไม้เพิ่ม
22 สิงหาคม 2551 22:18 น. - comment id 888949
....ตั๊บแก...แหะ..แหะ.. เคยฟังเพลง โอ้ห้วยแก้วเป็นพยาน สาบานรักเราไม่เปลี่ยนแปลง ...จำไม่ได้แล้วเจ้าคะ
24 สิงหาคม 2551 08:40 น. - comment id 889114
กลอนเพราะมากเลย
24 สิงหาคม 2551 22:33 น. - comment id 889304
ไพเราะจริงๆค่ะ คุณไหมแก้วสีฟ้าคราม
24 สิงหาคม 2551 23:11 น. - comment id 889316
คุณไหมแก้ว อ่านบทกลอนแล้วจินตนาการนึกได้เลยค่ะ ชอบบรรยากาศทางเหนือ เคยไปอยู่มาสองปี ประทับใจค่ะ
25 สิงหาคม 2551 10:10 น. - comment id 889423
ในความเงียบ ความเขียวชอุ่ม บางทีก็กลัวค่ะ
25 สิงหาคม 2551 11:48 น. - comment id 889448
สวยงาม พริ้วไหว จับต้องได้ "ขอบคุณมาก...."
25 สิงหาคม 2551 12:32 น. - comment id 889452
หวัดดีค่ะน้องนิจสุขสบายดีหรือไรไม่ได้มาเยี่ยมซะนานมัวแต่ยุ่งๆกับจุ๋นจุ่นในการ ประกวดกวีตอนนี้ผ่านพ้นไปแล้วได้รับรางวัลชนะเลิศถ้วยพระราชทานจากสมเด็จพระเทพรัตนราขสุดาเขาดีใจมากเลย คือเขาได้รับเลืกจากทางจังหวัดไปแข่งขัน เขาจะโทรบอกคุณน้าไหมแก้วเขาพึ่งกลับเย็นๆคงโทรแหละค่ะ อย่ากรำงานหนักเกินนะคะพักผ่อนบ้างพี่ชอบบรรยากาศในกลอนจังพี่เคยไปอยู่ทางเหนือชอบมากเลยค่ะ
25 สิงหาคม 2551 18:23 น. - comment id 889553
แด่ คุณฉางน้อย อีกหน่อยจะลองแต่งเพลงอดีตรักห้วยแก้วดูมั่งค่ะ แต่ไม่ทราบเรื่องตัวโน้ต เลยเก็บไว้ก่อนค่ะ %59 แด่ คุณครูกระดาษทราย ภาพน้ำตกของคุณครูสวยจัง แต่พี่ไหมฯไม่กล้านอนค่ะ กลัวนางไม้........%59 แด่ คุณน้ำผึ้ง คนแก่ก็อย่างนี้ชอบคิดถึงความหลัง ขอบคุณค่ะที่มาแวะชม %59 แด่ คุณอาจารย์เจี๊ยบ เสียดายธรรมชาติที่ครั้งหนึ่ง เคยชอุ่ม ชุ่มชื้น ทุกอย่างไม่รักษาไว้ก็จะเป็นไปตามกฎ แห่งกรรม ป่าหมดคนเราแย่ค่ะ %59 แด่ คุณนิลวรรณ ค่ะขณะนี้เชียงใหม่เปลี่ยนแปลงไปมาก ไปมาหนหลัง แทบจำไม่ได้ คล้ายเมืองใหญ่ๆทั่วไป สมัยเรียนเมื่อ 20 กว่าปีก่อน เดินขึ้นดอยบ่อยๆแต่ไปทางลัด ผ่านสุมทุมพุ่มไม้ น้ำตก นกร้อง สดชื่นดีค่ะ %59 แด่ คุณเพียงพลิ้ว ใช่ค่ะ ในป่าแม้สวยแต่มีบางอย่างที่ลึกลับ ไม่เคยนอนค้างที่ป่า ได้แต่เดินขึ้นตั้งแต่เช้า จนจดเย็น เวลาลงจ้างรถยนต์มาส่งที่ มอค่ะ%59 แด่ คุณ นาคะพรรณ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อยากทราบเหมือนกันว่า เพื่อนกลอนไทยในเว็บนี้ มีศิษย์เก่า มช. มากน้อยแค่ไหน จึงได้พยายามใส่ชื่อจริงไว้ และพยายามบรรยายความหลัง ให้ชัดเจนเผื่อเพื่อนๆรู้จักในเว็บนี้มาทักทายค่ะ %59 แด่ พี่ดวง คิดว่าน้ำท่วมเสียอีกค่ะที่เห็นพี่หายไปนาน ยินดีมากๆกับน้องจุ๋นจุ่นที่มี อนาคตไกลด้านงานการประพันธ์ ไหมแก้วฯไม่ค่อยกรำงานอะไรมากหรอกค่ะ เพราะว่าปล่อยวางแล้ว สบายใจดี ว่างๆก็คิดถึงความหลัง จินตนาการ ไปเรื่อยเปื่อย