เห็นมะปรางวางไว้ในชามแก้ว ส้มเพริศแพร้วเฉิดฉันช่างสรรหา เปลือกเนียนนุ่มหุ้มเนื้อเหลือคณา สวยนักหนาปรางทองเมื่อมองเมียง ครั้นถูกปอกลอกเหลือเนื้อทั้งหมด ชิ้นไม่คดพอคำฝานเฉือนเฉียง หากลองลิ้มชิมเล่นคงเอนเอียง แล้วคงเลี่ยงเลิกอดงดผลใด เปรียบปรางทองน้องเจ้าเฝ้าแหนห่วง ไม่เคยล่วงล้ำลูบจูบแก้มใส ด้วยแสนงามยามมองจ้องในใจ น่าพิสมัยปรางเจ้าพี่เฝ้าชม อยากใคร่ลิ้มชิมปรางสองข้างน้อง เพียงเผลอมองทุกครั้งนั่งสุขสม สวยกว่าปรางข้างแก้วไม่แคล้วชม แก้มนวลส้มเลือดฝาดบาดหัวใจ
27 พฤษภาคม 2551 10:15 น. - comment id 854129
พี่นกตะวันคนเก่าคนเก่งรึปล่าวคะนี่ หากใช่ เพียงมาฝากคำว่ายังจำจดบทกวีแห่งความงดงามแห่งธรรมชาติเสมอมานะคะ รับขวัญคืนเรือนกลับบ้านะคะ
27 พฤษภาคม 2551 10:24 น. - comment id 854130
แด่ คุณนกตะวัน อันแก้มน้องนวลนางปรางสองข้าง มิเว้นว่างเคียงเครื่องประเทืองผิว จึ่งผุดผาดผ่องใสไร้รอยริ้ว ไม่มีสิวผื่นผดหมดจดใจ
27 พฤษภาคม 2551 21:12 น. - comment id 854407
พอพูดถึงมะปรางก็เปรี้ยวปากแล้วค่ะ อิอิ