โอ้ความงามของดอกไม้ใต้ภูผา ออกดอกคราแรกใดใครได้เห็น งดงามหลือกว่าคราใดที่ได้เป็น เผยให้เห็นดอกขาวแย้มแต้มชมพู มากับฝนโปรยปรายสายลมหนาว เหมือนกับราวพายุใหญ่ในเวหล พัดพาสิ่งชั่วร้ายในสายชล แลเพราะฝนกำเนิดสิ่งนิจนิรันดร์ ก่อกำเนิดสิ่งดีมีชีวิต ไม่มีผิดกับรักแม่ไม่แปรผัน คอยอุ้มชูเลี้ยงดูทุกคืนวัน ดอกไม้นั้นก็งามงดสุดชื่นใจ กลิ่นหอมอ่อนระรวยระทวยรส ตัดกับสีเขียวสดแลน้ำใส เดินเหยียบดินบนทุ่งหญ้าอันแสนไกล ความหวังใหม่มามาไกลในฝนพรำ
นาฬิกาอารมณ์บูด 4 พ.ค. 2551 14:00 น. - ID 114796 
2057
1
0
4 พฤษภาคม 2551 15:00 น. - comment id 846012
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณนาฬิกาอารมณ์บูด
เพราะจังเลยค่ะ
4 พฤษภาคม 2551 20:47 น. - comment id 846119
หายไปนานเลยคะคุรนาฬิกาอารมร์บูด คิดถึงนะคะ..มาพร้อมบทกลอนอันน่ารักคะ..
5 พฤษภาคม 2551 22:00 น. - comment id 846512
เปรียบเทียบได้ดีจัง เห็นด้วยนะค่ะ ความรักของแม่งดงามยิ่งนักค่ะ
7 พฤษภาคม 2551 12:39 น. - comment id 846783
เพราะจาง
26 พฤษภาคม 2551 11:46 น. - comment id 853778
Very very impressive, i love it. Was it been wrote since its raning?
4 มกราคม 2555 10:47 น. - comment id 1219941
บทกลอนนี้ทำให้นึกถึงวันเก่าๆจริงๆค่ะ คุณผู้แต่ง ขอยืมกลอนบทนี้น่ะค่ะ อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
