ฉันนั่งอยู่คนเดียว ฟังจังหวะน้ำพุบิดเกลียวเหนือน้ำกว้าง สายลมพัดละอองชื้นระรื่นจาง หมอกขุนหนาค่อยเบาบางกลางอากาศ สัมผัสละอองใส พร้อมยอดหญ้าวู่ไหวงามสะอาด เย็นเข้าไปถึงจิตจึงคิดวาด สะพานฝันพลันพาดขึ้นกลางใจ พลังเริ่มรวมขึ้นในใจแล้ว เพียงเพ่งแนวน้ำพุพรูซู่ไสว ละอองฝันฟุ้งกระจายระบายไกล จึงแช่มชื่นสดใส ได้อีกครา