สายรุ้งพาดโค้งตรงขอบฟ้า ไอดินกลิ่นหญ้าพาให้ถวิล น้ำค้างหลังฝนหยดระริน เมฆหมอกหมดสิ้นดินใหม่มา แสงแดดยามเช้าเฝ้ารับอรุณ ส่องให้ไออุ่นกันถ้วนหน้า ลมโชยไม้ไหวเอนไปมา ดอกไม้ใบหญ้าปลิวโปรยปราย สายนทีมีแต่ไหลไม่ย้อนกลับ ละอองขาววาววับพลันลับหาย ไอน้ำเย็นยังอวลอยู่มิรู้วาย ความชื่นใจไม่มลายตามสายนที วิหกกกก้องร้องดังลั่น ไก่บ้านโก่งขันกันสุขี สัตว์น้อยใหญ่ในป่าประดามี ดำเนินตามวิถีที่เป็นมา ฟ้าใหม่ทั่วแดนแสนร่มรื่น สดชื่นรื่นรมย์ทุกหย่อมหญ้า ทิวทัศน์ผลัดชมสมอุรา ตะวันเจิดจ้าส่องท้าทาย
25 กุมภาพันธ์ 2551 10:55 น. - comment id 826603
ฟ้าวันใหม่..แต่ใจดวงเก่า..และยังมีเรา..ตรงที่ที่เดิม...เนอะ..
12 มีนาคม 2551 01:22 น. - comment id 831198
เป็นกลอนที่มีจินตนาการ เเละเขียนได้ลื่นไหลดี อ่านเพลินสบายใจดีนะครับ เเต่กลอนยาว คงเป็นธรรมดาที่จะมีจุดเล็กน้อย ที่อยากคอมเม้นท์ คิอ 1.วิหกกกก้อง อ่านดูพ้องเสียงดี เเต่ความหมาย ดูจาเเปลกไปนะครับ 2.ไก่บ้าน...........สัตว์น้อยใหย่ในป่า.. อ่านดุทั้งหมดจาได้บรรยากาศป่าเขาลำเนาไพร เเต่มามีไก่บ้าน โผล่มา จะดูสดุดไปนิด คือ น่าเป็นบรรยษกาศป่าไปทั้งหมดไปเเลย 3.บาทสุดท้ายจบด้วยข้อควม .....ส่องท้าทาย ซึ่งเป๋นคำที่ออกจะเเข็งไป เพราะกลอนที้งหมดบรรยายควมร่มรื่น ถ้าใช้คำที่ให้ความร้สึกนุ่มกว่านี้ก้จะเข้าบรรยากาศ รวมเเล้ว เป็นกลอนที่อ่านเเล้ว สบายใจดี ถือว่าเขียนได้ดีนะครับ ขอให้กำลังใจมา ณ ที่นี้
25 เมษายน 2551 14:37 น. - comment id 842917
สดชื่นจริงๆ