หน้าส่วนตัว
หยาดเมล็ดเม็ดน้ำตาที่ฟ้าหลั่ง
จากเวียงวังวิมานฟ้าพนาสรวง
พรมรดใจสรรพชีวิตประสิทธิ์ทรวง
ชโลมรวงเป็นสายทอดตลอดทาง
ใย..วันนี้ปรี่ผล็อยแค่ปรอยประ
โปรยปะทะใบสนยังทนขวาง
ฉ่าพรำพรำฉ่ากลิ่นระรินทาง
ดุจขนบางเบาเส้นกระเซ็นพรม
ไอละอองกรองกลั่นเป็นชั้นสี
โค้งคำนับนภีเจ็ดสีสม
ตรงขอบข้างว้างฟ้าทิวากลม
อภิรมย์นาฏศิลป์ถิ่นฝนพรำ
บรรยากาศ"วาดฝัน..วันฝนโปรย"
ใจระโรยสร้างวิมานบนลานฉ่ำ
ขอบโค้งรุ้งคือสะพานลานทรงจำ
ที่คล้องนำพับแผ่นทางไม่ห่างไกล
ต่างเดินข้ามสะพานฝันสรัญรัก
มายลพักตร์กัลยานวลหน้าใส
สายกระเซ็นเป็นดอกรักถักสายใจ
โค้งไสลประปรายโปรยโรยมาลี
ในไม่ช้า..น้ำตาสรวงก็ล่วงลับ
รุ้งสดับเลือนหายมลายสี
วิมานฝันละลายลดหมดสิ้นดี
รอฝนพรี่"พรำภาพฝัน..วันฝนโปรย"
....กะลาสีเบจ (๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๐)
กะลาสีเบจ 10 ธ.ค. 2550 22:45 น. - ID 110471 
1391
2
0
11 ธันวาคม 2550 08:48 น. - comment id 798611
กลอนไพเราะและเนื้อหาภาษดีจังเลยคะ เมื่อไหร่พิมจะใช้คำเหล่านี้เป็นคะ เก่งจริงๆๆนะคะ
11 ธันวาคม 2550 17:03 น. - comment id 798786
ภาพสวย และกลอนเพราะมากครับ แสดงว่าจิตใจของผู้แต่ง เข้าถึงธรรมชาติจริงๆ
11 ธันวาคม 2550 22:56 น. - comment id 798955
ไพเราะมากด้วยดิคะ.... ภาพฝันที่อยู่กับเรน..ชั่วนิรันดร์..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
